Τέσσερα-πέντε από τα σημερινά κόμματα αγωνίζονται να μπούνε στη Βουλή. Τα δυο μεγαλύτερα δεν θα είναι ίδια την επόμενη των εκλογών και πολλά θα εξαφανισθούν. Το ενδιαφέρον δεν είναι αυτό που θα γίνει στις εκλογές, αλλά αυτό που θα γίνει μετά τις εκλογές, καθώς μπαίνουμε σε μια "νέα"εποχή. Αλλά τι σκατά εποχή θα είναι αυτή;
Δεν θα είναι η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, -αφού κι αυτό το "θόλωμα"¨είναι μεταβατικό. Δεν είναι ένα κόμμα κομμουνιστικό, ούτε σοσιαλδημοκρατικό, αλλά φαντασιώνεται πως είναι "αριστερό" σε μια εποχή που δεν γνωρίζουμε τι είναι Αριστερά. Είναι ένα μικρομέγαλο που φοράει τα ρούχα του παππού και πάει στον Πάπα να κάνει τις αγορές να ...χορεύουν πεντοζάλη και να αλλάξει όοοολη την Ευρώπη.
Θα είναι η εποχή μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, τη "Ν.Δ", το ΠΑΣΟΚ κλπ. κλπ. αφού σχεδόν όλα τα κόμματα είναι ληγμένα και στην κάλπη μας περιμένουν σκελετοί κομμάτων. Από την εποχή της Μεταπολίτευσης περνάμε στην εποχή της Μετάβασης, αλλά δεν ξέρουμε πόσους ...αιώνες θα κρατήσει αυτή. Ξέρουμε μόνο πως πέρασαν εξήντα χρόνια για να μάθουν κάποιοι ότι πέθανε ο Στάλιν, αλλά δεν το πίστεψαν τελικά. Τον είδαν να κάθεται με το τσιμπούκι του στα έδρανα της ανανεωτικής αριστεράς και να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κόμματα όλα δεν έχουν αναφορές τόσο στο μέλλον αλλά στο παρελθόν. Δεν χρειάζεται και πολύ για να δεις κανείς πως έχουμε μια οπισθοδρομική Αριστερά. Κόμματα με σημαίες ευκαιρίες, ληγμένα ή μεταλλαγμένα που ζουν μέσα από φαντασιώσεις σαν κι αυτή που ζει ο νεοδεξιός Καπετάν Καμμένος καθώς πάει -όπως είπε- να τινάξει τον Γοργοπόταμο. Ή μια ιστορική ψευδαίσθηση σαν κι αυτή που βιώνει ο Τσίπρας που δεν θέλει να σκίσει τόσο τα μνημόνια όσο να πάρει ρεβάνς για την Βάρκιζα και την ήττα της Αριστεράς.
Φυσικά όλοι ξέρουμε πως πρόκειται για τραγωδία, αλλά έχουμε πεισθεί -χάρη στην τηλεόραση- πως η πολιτική είναι ένα είδος σόου, ένα τσίρκο. Όλοι ξέρουμε πως τίποτα από όσα λέμε δεν τα εννοούμε. Και θα σκίσουμε και πέντε μνημόνια παραπάνω. Και θα πετάξουμε περιστέρια στα Θεοφάνεια. Και θα κάνουμε σοσιαλισμό με τα προγράμματα των ΕΣΠΑ. Και θα ντυθούμε Τσε στις εκλογές και Ζορρό τις Απόκριες.
Ο στείρος πολιτικός λόγος και τα κλεμμένα σποτάκια ή συνθήματα δείχνουν πως μέσα σ΄αυτό το σκηνικό με μεταχειρισμένες ατάκες δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα πραγματικά νέο. Νέα κόμματα με παλιές ιδέες, νέα πρόσωπα με γέρικα λόγια. Λες και μιλάει ο Πλαστήρας, ο Παπάγος, ο Μεταξάς ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Μπελογιάννης. Κι όπου νάναι έρχεται η Βάρκιζα, το Πολυτεχνείο και η Αλλαγή λες και ζούμε ένα φαινόμενο "ντεζαβού". Ή λες και π α ί ζ ο υ μ ε Ι σ το ρ ί α.
Κανένα κόμμα δεν σκοπεύει στο μέλλον κι όλοι μιλούνε για ένα είδος δικαίωσης, τιμωρίας, εκδίκησης, επιστροφής! Κανένα κόμμα δεν ζει στο παρόν. Δεν έχει καν την αίσθηση του τόπου και του χρόνου, όπως εκείνος ο "πολιτικός αρχηγός" που εμφανίστηκε με την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστο πως αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να διορθώσουμε το παρελθόν και δεν θα πάμε -όπως λέει κι ο Τσίπρας- σε μια "νέα Βάρκιζα". Θα καταφέρουμε να ζήσουμε στο παρόν χωρίς φαντασιώσεις. Και θα σχεδιάσουμε το μέλλον αντί να φαντασιωνόμαστε το παρελθόν.
Και θα σχίσουμε και δυο μνημόνια παραπάνω!
Δεν θα είναι η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, -αφού κι αυτό το "θόλωμα"¨είναι μεταβατικό. Δεν είναι ένα κόμμα κομμουνιστικό, ούτε σοσιαλδημοκρατικό, αλλά φαντασιώνεται πως είναι "αριστερό" σε μια εποχή που δεν γνωρίζουμε τι είναι Αριστερά. Είναι ένα μικρομέγαλο που φοράει τα ρούχα του παππού και πάει στον Πάπα να κάνει τις αγορές να ...χορεύουν πεντοζάλη και να αλλάξει όοοολη την Ευρώπη.
Θα είναι η εποχή μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, τη "Ν.Δ", το ΠΑΣΟΚ κλπ. κλπ. αφού σχεδόν όλα τα κόμματα είναι ληγμένα και στην κάλπη μας περιμένουν σκελετοί κομμάτων. Από την εποχή της Μεταπολίτευσης περνάμε στην εποχή της Μετάβασης, αλλά δεν ξέρουμε πόσους ...αιώνες θα κρατήσει αυτή. Ξέρουμε μόνο πως πέρασαν εξήντα χρόνια για να μάθουν κάποιοι ότι πέθανε ο Στάλιν, αλλά δεν το πίστεψαν τελικά. Τον είδαν να κάθεται με το τσιμπούκι του στα έδρανα της ανανεωτικής αριστεράς και να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κόμματα όλα δεν έχουν αναφορές τόσο στο μέλλον αλλά στο παρελθόν. Δεν χρειάζεται και πολύ για να δεις κανείς πως έχουμε μια οπισθοδρομική Αριστερά. Κόμματα με σημαίες ευκαιρίες, ληγμένα ή μεταλλαγμένα που ζουν μέσα από φαντασιώσεις σαν κι αυτή που ζει ο νεοδεξιός Καπετάν Καμμένος καθώς πάει -όπως είπε- να τινάξει τον Γοργοπόταμο. Ή μια ιστορική ψευδαίσθηση σαν κι αυτή που βιώνει ο Τσίπρας που δεν θέλει να σκίσει τόσο τα μνημόνια όσο να πάρει ρεβάνς για την Βάρκιζα και την ήττα της Αριστεράς.
Φυσικά όλοι ξέρουμε πως πρόκειται για τραγωδία, αλλά έχουμε πεισθεί -χάρη στην τηλεόραση- πως η πολιτική είναι ένα είδος σόου, ένα τσίρκο. Όλοι ξέρουμε πως τίποτα από όσα λέμε δεν τα εννοούμε. Και θα σκίσουμε και πέντε μνημόνια παραπάνω. Και θα πετάξουμε περιστέρια στα Θεοφάνεια. Και θα κάνουμε σοσιαλισμό με τα προγράμματα των ΕΣΠΑ. Και θα ντυθούμε Τσε στις εκλογές και Ζορρό τις Απόκριες.
Ο στείρος πολιτικός λόγος και τα κλεμμένα σποτάκια ή συνθήματα δείχνουν πως μέσα σ΄αυτό το σκηνικό με μεταχειρισμένες ατάκες δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα πραγματικά νέο. Νέα κόμματα με παλιές ιδέες, νέα πρόσωπα με γέρικα λόγια. Λες και μιλάει ο Πλαστήρας, ο Παπάγος, ο Μεταξάς ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Μπελογιάννης. Κι όπου νάναι έρχεται η Βάρκιζα, το Πολυτεχνείο και η Αλλαγή λες και ζούμε ένα φαινόμενο "ντεζαβού". Ή λες και π α ί ζ ο υ μ ε Ι σ το ρ ί α.
Κανένα κόμμα δεν σκοπεύει στο μέλλον κι όλοι μιλούνε για ένα είδος δικαίωσης, τιμωρίας, εκδίκησης, επιστροφής! Κανένα κόμμα δεν ζει στο παρόν. Δεν έχει καν την αίσθηση του τόπου και του χρόνου, όπως εκείνος ο "πολιτικός αρχηγός" που εμφανίστηκε με την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστο πως αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να διορθώσουμε το παρελθόν και δεν θα πάμε -όπως λέει κι ο Τσίπρας- σε μια "νέα Βάρκιζα". Θα καταφέρουμε να ζήσουμε στο παρόν χωρίς φαντασιώσεις. Και θα σχεδιάσουμε το μέλλον αντί να φαντασιωνόμαστε το παρελθόν.
Και θα σχίσουμε και δυο μνημόνια παραπάνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου