ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.GR
Του Νίκου Λακόπουλου
«Όποιον πιο πάνω απ” την πατρίδα του βάζει τον φίλο, εγώ τον λέω τιποτένιο».
Κρέων (Αντιγόνη Σοφοκλέους)
Το έργο άρχισε ως ένα ελπιδόφορο μιούζικαλ, έγινε τραγωδία κι εφιάλτης, μελό και τώρα εξελίσσεται ως φαρσοκωμωδία. Αλλά πλησιάζει σιγά-σιγά την γελοιότητα. Ίσως επειδή η εξουσία, πάντα περιέχει μέσα στην βλοσυρότητα ένα στοιχείο τραγικού αλλά και γελοίου.
Τα καμώματα της Ντούτσε της Βουλής, που έχει καταπατήσει κάθε αισθητική, γλωσσική και νομική έννοια. Παρεμβαίνει διαρκώς για να πει κάτι- για το οποίο γελάει συνήθως μόνη της. Ή μιλάει για τον εαυτό της λες και είναι κάποιο τρίτο πρόσωπο. Ο γιατρός της οικονομίας –συνάδελφος του Κέυνς έχει δηλώσει!-, ένας παρανοϊκά ευφάνταστος οικονομικός σεναριογράφος. Όταν ο κόσμος καιγόταν αυτός βρήκε την ώρα να αλλάξει το βιογραφικό Του στο τουίτερ!
Ο κενός και υπερφίαλος ναρκισσισμός του διέσυρε τη χώρα μας –με τα “Ουάου”, τις ηχογραφήσεις και τα μαθήματά του για το τέλος στο ευρώ. Την άποψη πως αν κάνουμε πως φεύγουμε θα τρέξουν να μας δανείσουν οι τρομοκράτες, εκβιαστές και τοκογλύφοι. Που μιλούσε διαρκώς για δημοκρατία αγνοώντας ότι όποιοι κι αν ήταν οι ομόλογοι του- ότι κι αν πίστευαν- εκπροσωπούσαν λαούς που δεν ήθελαν πάντα να δώσουν χρήματα για την Ελλάδα. Ο δοκησίσοφος, που άλλα λέει το πρωί κι άλλα το βράδυ, ανάλογα με το τι ταιριάζει στο ντύσιμό του.
Οι απίστευτοι τύποι –«αριστεροί» καφενόβιοι ή ανοιχτά εκπρόσωποι της Αριστερής Μπουρζουαζίας – με καταθέσεις στο εξωτερικό – και μερικοί σε λίρες!- που ετοίμαζαν την «Επανάσταση του Νομισματοκοπείου». Που δεν ξέρουν, όπως και ο Ντούτσε της Βουλής, ότι μπορεί να στηθούν και γι’ αυτούς εξεταστικές επιτροπές. Ο νέος παρακρατικός, ο «Αριστερίζων Ανθρωπάκος» που με χυδαιότητα, αγένεια και βία αναδεικνύει σε μόδα το να είσαι αγράμματος, στυλ το να διδάσκεις ενώ δεν ξέρεις και πολιτική να διεκδικείς το δίκιο του ασήμαντου.
Ο κομισάριος, παρείσακτος της Ιστορίας που δεν τον ενοχλούν οι ουρές – αύριο ουρές πείνας. «Ας ταλαιπωρηθούν λίγο τα γεροντάκια για το καλό της χώρας». «Πόσα μακαρόνια τρώει μια οικογένεια» «Σε πειράζει αν χάσεις τα τρακόσια ευρώ που παίρνεις». «Έχουμε βέτο» . «Δεν μπορούν να μας διώξουν». Ο κρυμμένος στο σκοτάδι «καθοδηγητής» που φτιάχνει καταλόγους δημοσιογράφων κι ετοιμάζει πογκρόμ εναντίον όχι αυτών που προκάλεσαν τις ουρές, αλλά όσων τις δείχνουν. Ο εξευτελισμός στη Βουλή της διοίκησης της ΕΡΤ – με ένα τρόπο που ταιριάζει σε δικτατορίες. Τα χτυπήματα στο τραπέζι –«Κάτι έχει αλλάξει εδώ πέρα».
Όπως οι μπάτσοι της δεκαετίας ’50. Ανατολικού ή δυτικού τύπου, οι «μπάτσοι” είναι ίδιοι: δεν εκπροπωπούν τον νόμο, αλλά την ηθική (τους). Είναι δικαστές κι εισαγγελείς και παρεμπιπτόντως εκτελούν τις αποφάσεις που πήραν μόνοι τους). Υπάρχουν ενδείξεις πως οι «αριστεροί»-τέτοιου είδους εξουσιαστές- είναι χειρότεροι από όλους.
Οι επιτροπές μέσα στις επιτροπές της κυβέρνησης. Το κομματικό επιτελείο. Πού τους βρήκε, από πού ήρθαν- ποιος τους ξέρει; Που σχεδίαζαν μαζί ή χωρίς τον πρωθυπουργό. Η ύβρις προς τον δημοκρατικό λαό, η υπουργοποίηση του Καμμένου – και τώρα του Χαϊκάλη. Ευτυχώς όχι του Νικολόπουλου. Αλλά ποιος μας λέει ότι είναι σεβασμός στη λαϊκή εντολή να περνάς από το παράθυρο υπουργούς που δεν εκπροσωπούν παρά μόνο το 5% των ψηφοφόρων – και που ουσιαστικά προβάλλουν ως ρυθμιστές του πολιτεύματος, εγγυητές της δημοκρατίας και ουσιαστικά εκβιάζουν; Αυτό είναι το πνεύμα του Συντάγματος ή πολιτικός κυνισμός, επικίνδυνη αριθμητική που φέρνει την Ακροδεξιά και τον Λαϊκισμό στην εξουσία;
Η νέα λειτουργία της ΕΡΤ -όπου ο δημοσιογράφος ρωτά την Πρόεδρο της Βουλής- πώς«έχει τόσο σθένος και τα βγάζει πέρα»! Η σκανδαλώδης λειτουργία τoυ τηλεοπτικού καναλιού της Βουλής, ωςπροσωπικό φέουδο της Αυτής Μεγαλειότητος που ενσαρκώνει Λαό, Ιστορία, Βουλή και Δημοκρατία –με βρυχηθμούς αντί για πολιτικό λόγο. Οι λοιδωρίες σε βάρος δημοσιογράφων πολιτών, αστυνομικών, υπαλλήλων βουλκανιζατέρ με ένα θρασύ, χυδαίο, αγενές κι «αριστερό» ύφος. Και οι «αισθητικές επιλογές» Της.
Ντυθείτε Λαχανόκηπος! Είναι αριστερό, επαναστατικό, μονδέρνο!
Ο φασισμός της ελληνικής κοινωνία δεν αφορά μόνον τη “Χρυσή Αυγή». Τόσο η πολιτική, όσο και η δημοκρατία, ο κομμουνισμός είναι θέμα αισθητικής. Όχι ηθικολογίας με διάθεση εκδίκησης. Η εκμετάλλευση νεκρών. Ο διεθνής «σωτήρας των λαών» που περπατάει με τις κάλτσες στην ελληνική βουλή -αφού σε ιθαγενείς ήρθε, να τους σώσει- δεν βοηθά την ανεξαρτησία σου. Τονίζει, όπως και η Τρόικα, πως είμαστε νεο-αποικία.
Και η νέα κυβέρνηση κομματικών στελεχών με μικρές εξαιρέσεις, να σπάει η κομματίλα. Η Κεντρική Επιτροπή, πάνω από το κοινοβούλιο, τον λαό και το ίδιο το κόμμα. Ο Λαφαζάνης με τη μάσκα στη φωτιά – όπως με το μυστρί κάποιοι άλλου σωτήρες. Αυτά που δεν μάθαμε ακόμα ή δεν θα μάθουμε ποτέ.
Με αυτή την εμμονή για κυβέρνηση κομματικών στελεχών – συν τον Χαϊκάλη!, ό,τι ζήσαμε με τη συμφωνία -που επωαζόταν πέντε μήνες για να υπογραφεί μια χειρότερη- θα συμβεί σε όλους τους τομείς. Τουλάχιστο, όπου μπορεί να παρέμβει μια κυβέρνηση με μοντέλο το σοβιετικό μοντέλο και λατινοαμερικάνικες δικτατορίες ή ημιδικτατορίες που δεν γνώρισαν τη δημοκρατία. Όπου οι αντιφρονούντες είναι «πράκτορες του ιμπεριαλισμού» – όπως μας λέει το αντίστοιχο γραφείο του ΣΥΡΙΖΑ για τη χώρα του ήρωα Τσάβες.
Το Κούγκι, η τρομοκρατία -έχουμε καύσιμα για έξι μήνες!- οι σκυλοτροφές, η προσπάθεια ενοχοποίησης ενός πληθυσμού που αντιμετωπίζουν σαν μικρό παιδί – ένοχο για τις απόψεις του. Το μίσος, η μισαλλοδοξία, η αναγγελία της τιμωρίας για τους Άλλους. Λες και ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτή η κοινωνία είναι ο Σκουρλέτης, ο Κατρούγκαλος, ο Χαϊκάλης κι ο απίθανος Φλαμπουράρης -ως μόνιμος γκεστ σταρ- σαν φιγούρα του ελληνικού σινεμά, όπου τελικά ο Μαυρογιαλούρος είναι αριστερός.
Καθόλου χαρά. Καθόλου ελπίδα, μόνο εφιάλτης. Το 55% των Ελλήνων δήλωσαν ευθέως -μετά τα γεγονότα- πως είναι Φοβισμένοι. Θέλεις να γίνεις ήρωας ή όχι; Είσαι εθνικώς υπερήφανος ή προδότης; Είσαι υπέρ της Λιτότητας! Kάθε εφιαλτική εξουσία κυριαρχεί μέσα από διλήμματα. Αλλά πέρα από το ναι και το όχι, υπάρχει το… ίσως, το ναι μεν αλλά, το δεν γνωρίζω – δεν απαντώ, το Άλλο. Και το ψεύτικο όχι, το όχι που σημαίνει ναι και το θαυμάσιο αρχαιοελληνικό επίρρημα… ανυπερθέτως! Δεν είναι ωραία αυτή η σφιγμένη ατμόσφαιρα. Η κατάθλιψη ενός έθνους. Δεν μ΄αρέσει.
Ο Αλέξης δεν έκανε κυβέρνηση, έκανε επιτροπή. Τα κομματικά στελέχη κυριαρχούν, οι ισορροπίες, οι τάσεις, οι φίλοι και οι συνέταιροι. Την πιο κρίσιμη στιγμή, απέφυγε όπως έκανε π.χ. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974, να δώσει μια κυβέρνηση που να ανταποκριθεί στις περιστάσεις. Δεν στόχευσε σε ένα εθνικό ή έστω ένα δημοκρατικό μέτωπο. Άκουσε την Κεντρική Επιτροπή. Αλλά ούτε οι Κεντρικές Επιτροπές εκπροσωπούν στα αλήθεια τη βάση, ούτε τα κόμματα τον λαό. Ιδιαίτερα όταν ψηφίζουμε μεν- με την λογική του αντί, αλλά δεν συμμετέχουμε. Είμαστε διλημματικοί ψηφοφόροι, αλλά όχι πολίτες.
Υπάρχουν, ξέρετε, και εκλεγμένες χούντες. Υπάρχουν και φωτισμένες μοναρχίες. Υπάρχουν και χούντες με μικρή ή μεγάλη ή και τεράστια λαϊκή υποστήριξη. Υπάρχουν χούντες που στηρίζονται στην «αρχή πλειοψηφίας» κι αρνούνται πως η δημοκρατία είναι ο σεβασμός του ατόμου και της μειοψηφίας. Αλλά παρά τα προβλήματα, τα κενά και τις παραλείψεις η δημοκρατία μας- αν και πρωθυπουργικοκεντρική- είναι πολυθεσμική. Η κυβέρνηση οφείλει να σέβεται και να εκφράζει όλο τον λαό- αν είναι δυνατόν. Δεν είναι επιτροπή, ούτε διοικείται με γκαουλάιτερς -που ορίζει η Κεντρική Επιτροπή. Πέρα από πολυκομματικό το σύστημά μας προβλέπει αντιπολίτευση, τοπική αυτοδιοίκηση και συνδικαλιστικές ενώσεις. Προβλέπει ελευθερία, χαρά, δημοκρατία!
Η υποβάθμιση όλων των θεσμών- π.χ. Βουλή, ανεξάρτητη ΕΡΤ- και η υποταγή στο Κόμμα ανήκει σε άλλα πολιτεύματα που μπορεί να θεωρούνται «λαοκρατικά», αλλά δεν είναι δημοκρατίες. Η ανάληψη- αντί για δημοκρατική διάχυση- της εξουσίας σε μια μικρή ομάδα με ένα αρχηγό –ή περισσότερους αν υπολογίσουμε τις … «παράλληλες κυβερνήσεις»– είναι παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας. Ιδιαίτερα αν στηρίζεται σε πενήντα κλεμμένες έδρες- που οδηγούν ένα πολύ μεγάλο αριθμό πολιτών χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Αλλά δεν είναι ώρα τώρα να θυμόμαστε τις απόψεις του Κόμματος για απλή και άδολη αναλογική! Κάποιος ετοίμαζε ντου στην Κεντρική Τράπεζα. Κάποιοι ετοιμάζονται να κλείσουν κανάλια –στο όνομα της σωστής ενημέρωσης- σαν τα κομματικά τους όργανα. Κι ένας μίλησε για επανίδρυση της ΓΣΕΕ. Τι άλλο θέλετε; Ας ξυπνήσουμε ή ας κοιμηθούμε ήσυχοι αφού ο Καμμένος εγγυάται με τον στρατό Του την –προσέξτε!- εσωτερική ασφάλειά μας. Δεν φοράει στολή, απλώς του αρέσουν. Και τα στρατιωτικά παιχνίδια στο Αιγαίο. Οι αναχαιτίσεις. Η… δράση. Οι ανατινάξεις γεφυρών (όπως στο Γοργοπόταμο). Το Κούγκι.
Η Δημοκρατία δεν είναι Επιτροπάτο. Η νέα κυβέρνηση είναι πολιτικό ατύχημα στην κεντρική λεωφόρο. Θα αναβιώσει την θεατρική επιθεώρηση. Γιατί ο πρωθυπουργός πήρε λάθος μήνυμα. Κι αντί να κάνει μια κυβέρνηση με υπουργούς από το καλλίτερο δυναμικό της χώρας- όχι των κομμάτων– έκανε ότι έκανε ΓΑΠ –μια κυβέρνηση, μη κυβερνητική οργάνωση με όσους γνώρισε στο Facebook και στο γυμναστήριο. Ο Αλέξης τους γνώρισε στο Κόμμα.
Αλλά άλλο κυβέρνηση, άλλο κράτος κι άλλο Κόμμα.
Μερικοί θεωρούν- και είναι- σημαντικό ότι η Ευρώπη συμπαραστάθηκε στην Ελλάδα πρώτη φορά από την εποχή χούντας. Χωρίς να αναρωτιούνται γιατί. Χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει σ΄αυτή τη χώρα, που πανηγυρίζει την Νίκη του Λαού, ενώ ετοιμάζει τις επόμενες γενιές αλκοολικών, χαμένες γενιές, προδομένες ελπίδες και διαψευσμένα οράματα. Ή μούφα- οράματα. Χωρίς να άκουσαν τις λέξειςανθρωπιστική βοήθεια.
Χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν χωρίς βαρβάρους. Μια Αριστερά που τρέφεται από την κρίση, δικαιώνεται με την ανεργία και μισεί αντί για την φτώχεια, τους πλούσιους- όπως θάλεγε ο Όλαφ Πάλμε.
Κλάψε Δημοκρατία, κλάψε Αριστερά, κλάψε καημένη και πάντα ευκολοπίστευτη και πάντα προδομένη, Χώρα!
Y.Γ. Περισσότερα για το τι ακριβώς είναι δημοκρατία (www.anoixtoparathyro.gr) «Το Δημοψήφισμα, ο Τσίπρας, η Ζωή, ο Καμμένος και οι Χρυσαυγίτες στο ίδιο παιχνίδι!»
Facebook: Νίκος Λακόπουλος, e-mail: nlakop@yahoo.hr
τρόφιμα και καύσιμα, την ώρα που θα γινόταν Παράλληλα η κεντρική τράπεζα