Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

To πολιτικό κιτς, τα ιμιτασιόν κόμματα και τα «μούφα» οράματα


Φωτό: ΑΠΕΦωτό: ΑΠΕ
Του Νίκου Λακόπουλου
ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Τα κανάλια -της ολιγαρχίας- ξεπέρασαν κάθε όριο προπαγάνδας, παραβιάζοντας, ίσως, και τη σχετική νομοθεσία και γι” αυτό διατάχτηκε εισαγγελική έρευνα για κάποια από αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μποϋκοτάρει τον ΣΚΑΪ. O στόχος δεν είναι όμως τόσο οι καναλάρχες, όσο οι δημοσιογράφοι. »Δεν έχεις δικαίωμα να έχεις εκπομπή, αφού χρωστάει το αφεντικό σου!» είπε η Ζωή σε μια ακόμα χυδαία εμφάνισή της.
Πιθανόν να είναι ώρα -αλά Τσάβες- να κλείσουμε και μερικά κανάλια που εξυπηρετούν αντιλαϊκά συμφέροντα. Στη λίστα προγραφών μαζί με τους «συστημικούς» ανήκουν και οι «αντιφρονούντες» δημοσιογράφοι. Τον ίδιο ρόλο παίζουν. «Τα σκυλιά, οι Γερμανοτσολιάδες» όπως είπε ένας δημοσιογράφος, που εμπνέεται από την Παλαιά Διαθήκη- και ειδικά από τα κεφάλαια που μιλάνε για ερίφια, για Μακαβαίους, τους εχθρούς του λαού -και των εκλεκτών του Θεού.
Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλούμενην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγουσιν εις τα όρη. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι τα γεγραμμένα».
Τάχει πει ο Λουκάς (κα 20-23) και άλλοι ευαγγελισταί. Δεν χρειαζόμαστε -την οπωσδήποτε βιβλική μορφή του Ευαγγελιστού Δελαστίκ -που γυαλίζει το βλέμμα του. Βλέπω τα μέσα της Αριστεράς. Και της φερόμενης ως αριστεράς. Και το κανάλι της Βουλής, που παίζει την Πρόεδρο προφίλ – ανφάς, χαριεντιζόμενη, εισαγγελίζουσα, μανιούμενη, -και το βλέμμα της γυαλίζει -εκδίκηση και τιμωρία- όταν δεν μένει ακίνητο κοιτάζοντας το Κενό.
Βλέπω τον Κατρούγκαλο να χτυπά το τραπέζι  Έλλη Στάη -ότι όλοι αυτοί θα πληρώσουν! Το τραπέζι που χτυπά ο Κατρούγκαλος είναι του Alpha! Ουδέποτε η Αριστερά -ή η φερόμενη ως Αριστερά- είχε μια άποψη, μια πρόταση για τα μέσα ενημέρωσης, πλην ό,τι είναι η Αυγή -που λογόκρινε σημαία της ΚΟΕ!- ο Ριζοσπάστης και ο «Δρόμος της Αριστεράς» και μερικά sites με τόση ορθοδοξία που δεν χωρά η αντίθετη άποψη κι η σκέψη πεθαίνει.
Ποτέ δεν ήταν σε θέση να φτιάξει ένα δικό της τηλεοπτικό κανάλι. Όλοι αυτοί που βλέπετε να εκφράζουν απόψεις μιας παλαιολιθικής Αριστεράς ανακατεμένες με μπολιβαρισμό, εθνοκομμουνισμό -κόκκινο φασισμό- τόσα χρόνια στριμώχνονται να πουν τις εθνοσωτήριες κι «αριστερές» απόψεις στο ΣΚΑΪ, ΜΕΓΚΑ και ακόμα χειρότερα στον Τράγκα, τα κανάλια του Κουρή και την πιο άθλια άποψη για την επικοινωνία.
Φαίνεται πως στην Ελλάδα η Τρομοκρατία άρχισε πριν την Επανάσταση. Βλέπω φίλους να κρύβονται, να σωπαίνουν – να παίρνουν μέτρα συνωμοτικά σα να πρόκειται να έχουμε ήδη αποχτήσει μια αριστερή -λαϊκή- δικτατορία! Ηρεμήστε. Την ασφάλεια -στο εσωτερικό της χώρας- την εγγυάται ο Καμμένος! Οπερέτα είναι. Κανένας δεν μπορεί να καταστρέψει- εντελώς- αυτή τη χώρα, γιατί και γι΄αυτό κάποιος πρέπει να προσπαθήσει.
Μη φτιάχνετε μπαγκάζια για την …εξορία. Όλα στη χώρα μας -χρόνια πολλά- στο χώρο της πολιτικής θάταν αστεία, αν δεν ήταν γελοία- στα όρια του κιτς. Δεν είναι ο Καμμένος αυτό που νομίζετε. Ούτε ο Τσίπρας, ο Μιχαλολιάκος, ο Βενιζέλος, το καρτούν του Αντώνη Σαμαρά. Ο Αλέξης μιμείται τον Ανδρέα, αν και έχω βάσιμες υποψίες ότι ξεπέρασε αυτή την φάση, ξεπέρασε τον Ελευθέριο Βενιζέλο και εμπνεέται πλέον από την «Αλεξιάδα» και τον Αλέξιο Κομνηνό! Εκείνος έκανε διεισδύσεις στην άλλη παράταξη, ένωνε διαφορετικές οικογένειες, τύπωσε δικό του νόμισμα- αν χρειαστεί!- και έμεινε στην εξουσία πενήντα χρόνια.
Χρόνια πολλά στην Ελλάδα, από όταν κυριάρχησε η εικόνα, η τηλεόραση και οι image makers, οι «νέοι» πολιτικοί είναι μίμοι, κλόουν, απομιμήσεις άλλων πολιτικών- ιστορικών- που έχουν μάθει απέξω τα λόγια και τους ρόλους. Ακούστε να μιλάει ο Καμμένος και θα θυμηθείτε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Δεν πρόκειται για «πολιτική ομοιομορφοποίηση» γιατί θάπρεπε να υπάρχουν κόμματα -να ομοιομορφοποιηθούν.Πρόκειται για σούπα, για πολιτική χυλοποίηση.  Ζούμε σε μια χώρα πολιτικά -κι ίσως γι’ αυτό οικονομικά- υπανάπτυκτη. Αν καταλάβατε καλά το δημοψήφισμα το κέρδισε η Ραχήλ Μακρή, ο Λαός, το «Έντεχνο», οι παραδοσιακές δυνάμεις που σχηματίζουν ένα σκοταδιστικό μέτωπο: «Χρυσή Αυγή», ΚΚΕ, «Αριστερή Πλατφόρμα». Παρά τις αντιθέσεις τους έχουν ένα κοινό: οι ιδέες τους ανήκουν στο παρελθόν –φοβούνται την Ευρώπη, το μέλλον, το Άλλο. Και το Φως.
Αλλά τίποτα από όσα λέμε στην Ελλάδα δεν το εννοούμε. Είναι μια παράσταση που δεν είναι φαρσοκωμωδία, αλλά φαρσοτραγωδία. Και θα αργήσει πολύ να τελειώσει. Όλα τα κόμματα δεν έχουν στόχο τους το μέλλον, αλλά να διορθώσουν το παρελθόν. Δε πάμε μπροστά. Πήγαμε δεκαετίες πίσω κι ίσως αυτό που συμβαίνει αυτές τις επαναστημένες μέρες να είναι το τέλος όλου του παλιού κόσμου:  Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι είναι «ρεπλίκες» σε σύγχυση ταυτότητας, που τελικά δεν ξέρουν τι είναι.
«Όταν αγαπάω έναν άνθρωπο -είπε ο Κ.του Μπρεχτ- φτιάχνω ένα σκίτσο και φροντίζω να μοιάζει ο άνθρωπος στο σκίτσο» Αφού η χώρα μας δεν είναι στην Λατινική Αμερική, όπου και η Επανάσταση που ονειρευόμαστε θα φροντίσουμε να γίνει!
Μιλάμε για μια χώρα που δεν είχε ποτέ εθνική αστική τάξη, αλλά κομπραδόρικη- όπως έλεγε ο καθηγητής Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και η 17 Νοέμβρη στις παλιές προκηρύξεις της. Λούμπεν! Που η προλεταριακή Αριστερά γεννήθηκε πριν το προλεταριάτο.  Που οι «αστοί» μεγάλοι πολιτικοί όπως ο Βενιζέλος και Τρικούπης εκπροσωπούσαν ένα  αστικό καθεστώς που εκείνοι δημιουργούσαν. Που είναι κυρίαρχη η μικροαστική τάξη είναι πάντα πρόθυμη να προδώσει τους συμμάχους της και να αλλάξει “παράσταση”. Σε ένα θέατρο που τίποτα δεν είναι αυθεντικό, original. Ιμιτασιόν κόμματα, ιμιτασιόν συνθήματα, ομιτασιόν οράματα.»
Σαν το τύπο με την Μercentes που φωνάζει στο κινητό «Απόψε θα γίνει το νέο Κιλελέρ». Σαν το «Νέο Πολυτεχνείο» που έληξε με τρισάγια. Σαν τον Καπετάν Καμμένο, όταν μιλά για …Γοργοπόταμο. Σαν την «πρώτη φορά» – Αριστερή Κυβέρνηση που περιέφερε τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές Αρχηγού Κράτους.
Σαν αυτούς που θέλουν να ζήσουν τόσο πολύ -και με τόσο κίνδυνο για μας και τη ζωή μας – την δική μας Ιστορία ως δική τους ένδοξη Ιστορία. Αλλά σ΄αυτό το έργο εμείς θα είμαστε κομπάρσοι. Εκτός αν τους φράξουμε το δρόμο κι αρνηθούμε το ρόλο.

(Περισσότερα για το φαινόμενο αυτό και το Σύνδρομο του Έλληνα στο βιβλίο μου  «Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων- Εκδόσεις Λιβάνη 2014).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου