Τα κεφτεδάκια της Αριστεράς

Τα κεφτεδάκια της Αριστεράς

Από την στήλη μου στο enallaktikos.gr Α ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ

Παρότι η Χρυσή Αυγή διατηρεί ένα ποσοστό - που πάντα είχε η εθνικιστική δεξιά, έστω και κρυμμένο σε άλλα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ - φαίνεται πως η συντηρητική παράταξη υφίσταται ήττα. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος άλλωστε θα συγκυβερνήσει με ένα κόμμα της άκρας δεξιάς. Με τoν χειρότερο παραληρηματικό λαϊκισμό, πατριωτισμό του καφενείου και συνθήματα που πολλές φορές αγγίζουν το γελοίο.

Μετά τη χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ - το 1985- υπήρχε πάντα έδαφος για ένα "πραγματικά αριστερό" πολιτικό κιτς, αλλά το "κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς" άργησε τριάντα χρόνια. Όσο κάνει η πολιτική ιστορία στην Ελλάδα να αφομοιώσει τα γεγονότα.

Εδώ δίπλα στο f/b o φίλος μου Χρήστος Βασιλόπουλος μένει έκπληκτος που ακούει στα επινίκεια ενός κόμματος κομμάτια των Clash - έστω από διασκευή!. Αλλά μου φαίνεται ότι αυτό θα ήταν σημαντικό αν συνέβαινε πριν από... σαράντα χρόνια!

Ο Αλέξης δεν χρειάστηκε πολύ κόπο να γράψει τον επινίκειο λόγο. Αντέγραψε τον λόγο του Ανδρέα το 1981.Αυτό φυσικά δεν είναι κακό. Ούτε ότι αντί για Carmina Burana ακούσαμε λίγο Μίκη Θεοδωράκη και Cohen. Δείχνει απλώς πως το μουσικό ρεπερτόριο της "ριζοσπαστικής αριστεράς" έρχεται από το παρελθόν. Και μπορεί να έχει λίγη από τη γλυκειά -για την ακρίβεια γλυκόξινη- μούχλα του χρόνου. Τη μελαγχολική ευχαρίστηση της νοσταλγίας και την αίσθηση πως όλα τελικά αλλάζουν, έστω και τόσο πολύ εκνευριστικά αργά.

Φυσικά αυτός δεν είναι λόγος να μην πανηγυρίσουμε, έστω και με τριάντα χρόνια καθυστέρηση. Εγώ που "συμμετείχα" στη γιορτή, κυρίως σε συνεστιάσεις της βάσης της Αριστεράς -επειδή εκεί υπήρχε ποτό και φαγητό!- διαπίστωσα πως τα φαγητά π.χ. στη βραδιά του "Δρόμου της Αριστεράς" -κεφτεδάκια, σουτζουκάκια, καναπεδάκια κλπ- ήταν θαυμάσια, σπιτικά, καλομαγειρεμένα.

Θα'μαι πολύ ευχαριστημένος, ακόμα κι αν δεν συμβεί και τίποτα κοσμογονικό από τη νέα μεταπολίτευση. Αρκεί να αποφύγουμε την καταστροφή, νάχουμε κεφτεδάκια, λίγο κρασί και έστω μπαγιάτικη μουσική και να αποφύγουμε π.χ. ως "εχθροί του κόμματος ή του Λαού" - την εξορία. Άλλωστε τα πιο ωραία όνειρά μας είναι πολύ όμορφα για να είναι αληθινά.

Δεν επιδιώκουμε τη νίκη. Αρκεί να αποφύγουμε την ήττα. Που σημαίνει μια καλή Ισοπαλία.

Και θα σχίσουμε και δυο μνημόνια παραπάνω!

Τέσσερα-πέντε από τα σημερινά κόμματα αγωνίζονται να μπούνε στη Βουλή. Τα δυο μεγαλύτερα δεν θα είναι ίδια την επόμενη των εκλογών και πολλά θα εξαφανισθούν. Το ενδιαφέρον δεν είναι αυτό που θα γίνει στις εκλογές, αλλά αυτό που θα γίνει μετά τις εκλογές, καθώς μπαίνουμε σε μια  "νέα"εποχή. Αλλά τι σκατά εποχή θα είναι αυτή;

 Δεν θα είναι η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, -αφού κι αυτό το "θόλωμα"¨είναι μεταβατικό. Δεν είναι ένα κόμμα κομμουνιστικό, ούτε σοσιαλδημοκρατικό, αλλά φαντασιώνεται πως είναι "αριστερό" σε μια εποχή που δεν γνωρίζουμε τι είναι Αριστερά. Είναι ένα μικρομέγαλο που φοράει τα ρούχα του παππού και πάει στον Πάπα να κάνει τις αγορές να ...χορεύουν πεντοζάλη και να αλλάξει όοοολη την Ευρώπη.

Θα είναι η εποχή μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, τη "Ν.Δ", το ΠΑΣΟΚ κλπ. κλπ. αφού σχεδόν όλα τα κόμματα είναι ληγμένα και στην κάλπη μας περιμένουν σκελετοί κομμάτων. Από την εποχή της Μεταπολίτευσης περνάμε στην εποχή της Μετάβασης, αλλά δεν ξέρουμε πόσους ...αιώνες θα κρατήσει αυτή. Ξέρουμε μόνο πως πέρασαν εξήντα χρόνια για να μάθουν κάποιοι ότι πέθανε ο Στάλιν, αλλά δεν το πίστεψαν τελικά. Τον είδαν να κάθεται με το τσιμπούκι του στα έδρανα της ανανεωτικής αριστεράς και να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.

Τα κόμματα όλα δεν έχουν αναφορές τόσο στο μέλλον αλλά στο παρελθόν.  Δεν χρειάζεται και πολύ για να δεις κανείς πως έχουμε μια οπισθοδρομική Αριστερά. Κόμματα με σημαίες ευκαιρίες, ληγμένα ή μεταλλαγμένα που ζουν μέσα από φαντασιώσεις σαν κι αυτή που ζει ο νεοδεξιός Καπετάν Καμμένος καθώς πάει -όπως είπε- να τινάξει τον Γοργοπόταμο. Ή μια ιστορική ψευδαίσθηση σαν κι αυτή που βιώνει ο Τσίπρας που δεν θέλει να σκίσει τόσο τα μνημόνια όσο να πάρει ρεβάνς για την Βάρκιζα και την ήττα της Αριστεράς.

Φυσικά όλοι ξέρουμε πως πρόκειται για τραγωδία, αλλά έχουμε πεισθεί -χάρη στην τηλεόραση- πως η πολιτική είναι ένα είδος σόου, ένα τσίρκο. Όλοι ξέρουμε πως τίποτα από όσα λέμε δεν τα εννοούμε. Και θα σκίσουμε και πέντε μνημόνια παραπάνω. Και θα πετάξουμε περιστέρια στα Θεοφάνεια. Και θα κάνουμε σοσιαλισμό με τα προγράμματα των ΕΣΠΑ. Και θα ντυθούμε Τσε στις εκλογές και Ζορρό τις Απόκριες.

 Ο στείρος πολιτικός λόγος και τα κλεμμένα σποτάκια ή συνθήματα δείχνουν πως μέσα σ΄αυτό το σκηνικό με μεταχειρισμένες ατάκες δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα πραγματικά νέο. Νέα κόμματα με παλιές ιδέες, νέα πρόσωπα με γέρικα λόγια. Λες και μιλάει ο Πλαστήρας, ο Παπάγος, ο Μεταξάς ο Ανδρέας Παπανδρέου κι ο Μπελογιάννης. Κι όπου νάναι έρχεται η Βάρκιζα, το Πολυτεχνείο και η Αλλαγή λες και ζούμε ένα φαινόμενο "ντεζαβού". Ή λες και π α ί ζ ο υ μ ε   Ι σ το ρ ί α.

 Κανένα κόμμα δεν σκοπεύει στο μέλλον κι όλοι μιλούνε για ένα είδος δικαίωσης, τιμωρίας, εκδίκησης, επιστροφής! Κανένα κόμμα δεν ζει στο παρόν. Δεν έχει καν την αίσθηση του τόπου και του χρόνου, όπως εκείνος ο "πολιτικός αρχηγός" που εμφανίστηκε με την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστο πως αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να διορθώσουμε το παρελθόν και δεν θα πάμε -όπως λέει κι ο Τσίπρας- σε μια "νέα Βάρκιζα". Θα καταφέρουμε να ζήσουμε στο παρόν χωρίς φαντασιώσεις. Και θα σχεδιάσουμε το μέλλον αντί να φαντασιωνόμαστε το παρελθόν.

 Και θα σχίσουμε και δυο μνημόνια παραπάνω!

http://www.inexarchia.gr/node/3192

Ένα προφητικό βιβλίο: 'Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων' του Νίκου Λακόπουλου - enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών (ελληνικά) 11405

Ένα προφητικό βιβλίο: 'Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων' του Νίκου Λακόπουλου - enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών (ελληνικά) 11405