Λιλή Μαρλαίν

 Το 1938 στη Γερμανία είχε γραφεί ένα τραγούδι, που οι εταιρείες απέρριψαν, αλλά το βρήκε η σουηδέζα Λάλα Άντερσον και με τη βραχνή φωνή της θέλησε να το κάνει το σουξέ της.

“Κάτω από τα φανάρια,

κοντά στην πλατεία των στρατώνων,

συναντούσα τη Μαρλέν, ήταν νέα και καλή”.

 Στη Λιλή- έλεγε το τραγούδι, άρεσαν τα σειρήτια και τα γαλόνια. Η Μαρλέν γνώριζε όλο και περισσότερους άντρες ώσπου, τελικά, γνώρισε έναν ταξίαρχο, που ήταν “αυτό ακριβώς που ζητούσε” τόσον καιρό. Η Λάλα τόκανε δίσκο, αλλά δεν είχε επιτυχία, ώσπου, ένα βράδυ, ο γερμανικός ραδιοσταθμός του Βελιγραδίου, που έκανε προγράμματα για το Άφρικα Κορπς του Ρόμελ, έπαιξε αυτό το τραγούδι, επειδή ο dj εξαιτίας ενός βομβαρδισμού, δεν είχε πολλούς δίσκους. Το άλλο πρωί το σιγοσφύριζε όλο το Άφρικα Κορπς και γράμματα στρατιωτών ζητούσαν να ξαναπαιχτεί.

 Η κυρία Γκαίρινγκ, που άλλοτε ήταν τραγουδίστρια της όπερας, το τραγούδησε για τους ναζί. Ο ίδιος ο Γκαίριγκ το μισούσε και ζήτησε να το εξαφανίσουν, αλλά το τραγούδι είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η Λάλα Αντερσον έγινε πασίγνωστη στους στρατώνες από τα φορητά γραμμόφωνα.

 Οι δίσκοι, έπεσαν μέσω αιχμαλώτων στα χέρια των βρετανών κι έτσι το τραγουδούσε όλη η Ογδόη Βρετανική Στρατιά! Ύστερα το πήρε η Πρώτη, οι Αυστραλοί και οι Αμερικάνοι. Όπως γράφει ο Τζον Στάινμπεκ στο "Ήταν μια φορά ένας πόλεμος", όπου διηγείται αυτή την ιστορία, το τραγούδι "ήταν ένας αιχμάλωτος πολέμου". Οι αξιωματικοί δεν ξέραν τι κάνουν, κι αν ήταν σωστό να τραγουδάνε οι στρατιώτες ένα τραγούδι για ένα κορίτσι ελευθέρων ηθών. Το Γραφείο Πολεμικών Πληροφοριών αποφάσισε να διατηρήσει τη μελωδία, αλλά να προσθέσει νέα λόγια εναντίον των Γερμανών.

- Το αν θα πετύχει ή όχι αυτό το σχέδιο είναι κάτι που θα μας το δείξει το μέλλον., λέει ο Στάινμπεκ. Η “Λιλή Μαρλέν” είναι διεθνής πια. Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα προβάλλει και στους τοίχους των θαλάμων – νέα, ξανθιά και αμετακίνητα ουδέτερη.

 Το τραγούδι αυτό δεν ήταν ούτε ναζιστικό, ούτε αντιναζιστικό, όταν πρωτογράφτηκε το 1915 από τον Hans Leip . Απαγορεύτηκε μετά τον πόλεμο ως χιτλερικό, αλλά έχει διασκευαστεί ως σήμερα εκατοντάδες φορές. Το ερμήνευσαν η Marlen Dietrich, η Edith Piaf, η Greta Garbo, και πολλοί άλλοι.

 Η Λάλε Άντερσεν παντρεύτηκε ένα εβραίο και πέθανε το 1972. Πολλοί ίσως την περιμένουν ακόμα μπροστά στην πύλη, κάτω από τα φανάρια. Όπως τότε, ξανά, όπως τότε, Λιλή Μαρλέν! Ο φρουρός να φωνάζει «θα φας τρεις μέρες». Ο φαντάρος να λέει «Έρχομαι αμέσως!» «Πόσο θάθελα νάμαι μαζί σου πάλι, όπως τότε, Λιλή Μαρλέν!».

 Όλοι πίστεψαν πως απαγορεύοντας αυτό το τραγούδι, την σβάστικα και τα ναζιστικά σύμβολα και κόμματα, έχουν τελειώσει με τον ναζισμό, αλλά δεν είναι έτσι.