«Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων», Νίκος Λακόπουλος (Λιβάνη)
Πόσο εφικτή είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς και ποιο είναι το μέλλον του Αλέξη Τσίπρα και της Κεντροαριστεράς»; To βιβλίο του Νίκου Λακόπουλου «Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων-Ο Τσίπρας, η Ελλάδα και η Μεγάλη Αριστερά» πρωτοκυκλοφόρησε το 2008. Αποδείχτηκε προφητικό όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και το τέλος του ΠΑΣΟΚ και τη συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων – τότε όταν, όπως έγραφε, ένα κόμμα του 48% μπορεί εύκολα, να χάσει την εξουσία να πέσει στο 13-15%...
Η νέα έκδοση, σε 240 σελίδες επιχειρεί να βρει τις απαντήσεις στη γέννηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά και τη διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους με ένα πρωτόκολλο στο Λονδίνο, το οποίο «όχι μόνο δεν ήταν πράξη ανεξαρτησίας, αλλά η δέσμευση ότι δεν θα γίνει νέα επανάσταση».
Το βιβλίο εστιάζει τον φακό του στις δολοφονίες των ηγετών της Επανάστασης - Ανδρούτσου, Καραϊσκάκη και αυτήν του πρώτου Κυβερνήτη, του «κόμη Καποδίστρια». Πρόκειται για μια «εναλλακτική» ανάγνωση της νεοελληνικής ιστορίας, από την εποχή που ο Όθωνας έστηνε καρμανιόλες για τους αγωνιστές του '21 ή διέταζε να πετάξουν βιτριόλι στους εξεγερμένους φοιτητές «δια να τυφλωθώσι όλοι». Οι αγωνιστές του ’21 έπρεπε να εξοντωθούν.
Οι εξεγέρσεις κατά της Βαυαροκρατίας, ο Εμφύλιος και η Επανάσταση του 1862, η γέννηση της Αριστεράς που επαγγέλλεται προλεταριακή επανάσταση σε μια χώρα χωρίς προλεταριάτο, είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα στιγμιότυπα του βιβλίου. Ο Τρικούπης και τα «αστικά κόμματα» που δημιουργούνται χωρίς να υπάρχει αστική τάξη.
Μερικές φορές το βιβλίο μετατρέπεται από μυθιστορηματικό δοκίμιο σε θρίλερ, αναζητώντας τον δολοφόνο τού Άρη Βελουχιώτη, του Νίκου Μπελογιάννη ή του Τζορτζ Πολκ... Πίσω από τις γραμμές για τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Βενιζέλου, τους θανάτους του Ιωάννη Μεταξά και των πολιτικών ηγετών του μεσοπολέμου, ο συγγραφέας καταγράφει εκλογικά ποσοστά από την εποχή του ’30 έως σήμερα.
Η διάσταση μεταξύ πατριωτισμού και σοσιαλισμού και το χάσμα -με αίμα- ανάμεσα στους πρώτους σοσιαλιστές και το Κομμουνιστικό Κόμμα, η φιγούρα του Ανδρέα Παπανδρέου και το πολιτικό «μπακράουντ» του Αλέξη Τσίπρα αναλύονται μέσα από τα γεγονότα. «Η ιστορία εξελίσσεται με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της, πάντα έτοιμη να προδώσει τους συμμάχους της μικροαστικής τάξης». «Φαίνεται πως η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Στην Ελλάδα, η οποία απέκτησε την «ανεξαρτησία» της από ένα λάθος, ήταν εξαρχής μια φάρσα». «Τα κόμματα στην Ελλάδα δεν στοχεύουν στο μέλλον, όσο στο να διορθώσουν το παρελθόν», «Τα νέα κόμματα ίσως είναι ήδη ληγμένα».
Ο Άρης αναλαμβάνει να ολοκληρώσει ό,τι έμεινε στη μέση το ΄21. Ο Ανδρέας να πάρει τη ρεβάνς για τον Εμφύλιο. Κι η γενιά του Αλέξη Τσίπρα να πάρει πίσω τα χαμένα όνειρα της Αλλαγής, αλλά όπως λένε, τόσο ο Αλέξης, όσο και ο ηγέτης του μαθητικού κινήματος του '90-'92, Γαβρίλος...
-«Εμείς δεν θα πάμε σε νέα Βάρκιζα!»
«Με διάθεση σκωπτική και ελάχιστο χιούμορ σ’ αυτό το βιβλίο αναζητήσαμε το νήμα που συνδέει τη φλοτάν γραβάτα του Άρη Βελουχιώτη, όταν ήταν μποέμ νέος στην ανθίζουσα Αθήνα -και δεν ήταν στην εξορία ή στη φυλακή- με το ζιβάγκο του Ανδρέα και το χτένισμα σε στιλ "καρφάκια" του Αλέξη Τσίπρα. Για κάποιον διαβολεμένο λόγο η εποχή που ζούμε μοιάζει με την εποχή όπου η Δύση ανακάλυπτε το τσάρλεστον. Λίγο πριν, λίγο μετά τον πόλεμο. Το τσάρλεστον εμφανίστηκε μαζί με την Αριστερά. Μαζί απαγορεύτηκαν, μαζί πέρασαν και στην παρανομία» γράφει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Με μια γρήγορη, «κινηματογραφική» γραφή, ο Νίκος Λακόπουλος περνάει αστραπιαία από τους φοιτητές του προπερασμένου αιώνα που κάνουν εξεγέρσεις με όπλα και σπαθιά ή πετώντας δίχτυα στο Ιππικό του Όθωνα, στα κινήματα των τινέιτζερς στη δεκαετία ΄90 και το πολιτικό περιβάλλον που «γέννησε» τον Αλέξη Τσίπρα ως απροσδόκητο ηγέτη–μικρό ήρωα της παγκόσμιας Αριστεράς. Και ξαφνικά ο Δένδιας βγαίνει μέσα από μια κατάληψη κρατώντας μια ντραμς και δυο άδειες θήκες κιθάρας, την ίδια ώρα, θα ‘λεγε κανείς, που η αστυνομία συλλαμβάνει στις αρχές του αιώνα «αναρχικούς» στο καφενείο «Ο Μαύρος Γάτος» στην οδό Ιπποκράτους.
Οι γραμματείς του ΚΚΕ εξολοθρεύονται από ένα αόρατο χέρι. Ο θάνατος του Άρη Βελουχιώτη εντάσσεται σ΄ αυτό το ρήγμα που θα μεγαλώσει όταν «η εκτέλεση του Μπελογιάννη με τον Πλαστήρα στην κυβέρνηση θα ορίσει με νέο αίμα το βαθύ χάσμα ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του Κέντρου».
Το θρίλερ υποκρούεται μουσικά με ύμνους των SS, της ΑΕΚ, της Ελλάδας ή του ΕΑΜ ΕΛΑΣ και τραγούδια των Nirvana, Clash, Μanu Chao, Louis Armstpong, Παύλου Σιδηρόπουλου, Βασίλη Τσιτσάνη, Μάρκου Βαμβακάρη, Stanglers, Διάφανων Κρίνων, Ρασούλη-Ξυδάκη κ.α.
«Έχουν περάσει τόσα χρόνια από την εποχή των κουρσάρων, των κλεφτών, των ληστών. Ο Mικρός Ήρως κι ο Τζιμ Άνταμς κυκλοφορούν μόνο στα παλαιοπωλεία. Ο Λούκι Λουκ είναι, μάλλον, Δεξιός. Ο Ντόναλντ Ντακ με τον Μίκι Μάους «απατεώνες» και «ιμπεριαλιστές». Ο Τεν Τεν φιλοναζί. Ο Σνούπι και η Μαφάλντα ηττήθηκαν από τον χρόνο και την «κρίση της Αριστεράς». Κανένας, όμως, στην Ελλάδα δεν μπορεί να νικήσει τον Ζορό».
Με χιούμορ και βιτριολικές ατάκες ο Νίκος Λακόπουλος δεν διστάζει να «θρηνήσει» τον Ίωνα Δραγούμη ή τον Μπελογιάννη ή να «κατηγορήσει» για δολοφονίες τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο ή τον Νίκο Ζαχαριάδη. Και δεν έχει πρόβλημα, με μια γλώσσα ανατρεπτική και αιρετική, να χλευάσει αυτούς που έντυσαν τον Κολοκοτρώνη με περικεφαλαία «σαν πυροσβέστη» ή τον Αλέξη Τσίπρα που φωτογραφίζεται με «street παπούτσι» πάνω σε μια χιλιάρα μηχανή που στηρίζεται στο σταντ.
Συχνά οι πολιτικοί θυμίζουν πλασιέ ή κλόουν. Ο Μαυρογιαλούρος μπορεί να είναι και… Αριστερός. Ο Ανδρέας μπορεί να δανείστηκε από τις επόμενες γενιές, αλλά τα χρωστούσε... στις προηγούμενες. Μετά τη χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ υπάρχει έδαφος για ένα «πραγματικά αριστερό» πολιτικό κιτς. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα. «Τα νέα κόμματα είναι ήδη ληγμένα». «Η Ελλάδα περιμένει στην προκυμαία ένα καράβι που μπορεί να έχει περάσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου