νίκος λακόπουλος
Μίλα μου, ελληνικά!
Το Μαγικό Παιχνίδι των Λέξεων
Ένα βιβλίο για τη μνήμη, την ποιητική,
το ένστικτο και το υποσυνείδητο των λέξεων
ΑΠΟ ΤΑ GREEKLISH ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Σ΄αυτήν που χορεύει
πιο ωραία το χαρίζω
(Παράφραση αρχαίου επιθέματος)
Το ξέρατε ότι ο Σπερχειός σπιντάρει και ότι η Ερέτρια σερφάρει; Αλφιτοσιτείτε ή τρώτε γαριδάκια; Γοργείσθε ή σπιντάρετε; Προτιμάτε σαντιγύ ή αφρόγαλο; Όταν φλιπάρετε βλέπετε και φλογίτσες; Τι σχέση έχουν οι Cure με το ... Κούρεμα και την κουρά των μοναχών; Τι σχέση έχει το φουλάρω με το πίμπλημι;¨
«Είμαι στην πρίζα» μπορεί και να σημαίνει πίμπρημι;
Το "Μαγικό Παιχνίδι των Λέξεων" περιέχει φοβερές "αποκαλύψεις" για τη γλώσσα που μιλάμε . Την αργκό. Τα Greeklish και την Αρχαιοελληνική.
Την μνήμη, την ιστορία και το ένστικτο, την λίμπιντo, το DNA, την αισθητική και το υποσυνείδητο των λέξεων. Είναι ένα ταξίδι που μαγεύει καθώς αποκρυπτογραφεί τα μυστικά των γραμμάτων και των λέξεων. Σπάει πολλούς μύθους για την γλώσσα και την καταγωγή των λέξεων.
Ένα κρυφό νήμα συνδέει το σέρφιγκ με την Ερέτρια και σέρφερς με τους Ερετριείς. Τοβιβλίο αυτό ψάχνει το μητρώο του λέξεων. Tο υποσυνείδητο τους.Το μακρύ ταξίδι της γλώσσας είναι γοητευτικό.
Οσο κι αν πούμε τον μπασκετμπολίστα καλαθοσφαιριστή δεν θα δούμε μια νοικοκυρά στην λαϊκή με μια μπασκέτα! Οσο και να καταιονιστούμε δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε ντους!
Αυτό το βιβλίο αντί να βρεί την διαφορά των γλωσσών αναζητά την ενότητα τους. Κι έτσι το Εγώ ειμί γίνεται Ι am. Η μνά money.
Τελικά οι Κέλτες ίσως να μιλάνε ...κελτηνικά! Οι Γαλάτες πίνουν milko. Kαι η Βρεττανία, η Βρεττάνη βρέχεται όπως η Αμβρακία.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το βιβλίο αυτό εδώ είναι βασικά ένα ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ. Το ένστικτο της γλώσσας και η ποιητική των λέξεων είναι το ένα από τα θέματα αυτού του βιβλίου. Δεν ασχολείται τόσο με την καθαρότητα όσο αναζητά την ενότητα της γλώσσας, την ενότητα των γλωσσών.
Όχι, δεν πρόκειται για ένα ακόμα φόβητρο για τους μαθητές. Δεν είναι μια "επιστημονική εργασία". Eίναι μια ελεύθερη ερασι-τεχνική έρευνα για την ιστορία των λέξεων που με φαντασία ξεμπερδεύει ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ και αποκαλύπτει ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ, την Ιστορία της Γλώσσας.
Τελικά δεν καθιερώθηκε να τους κεφτέδες κρεατοσφαιρίδια και το άθροισμα σούμα. Στα επιφωνήματα της σημερινής γλώσσας δεν περιλαμβάνεται το βαβαί και το παπαί. Αντίθετα πρέπει να συμπεριλάβουμε το ολέ! Ένα μικρό μηχάνημα που εξαρτάται απόλυτα από το ηλεκτρικό ρεύμα, ο κομπιούτερ φέρνει νέα σημεία στίξης.
Το παρόν πόνημα είναι ένα τρόπος να διασκεδάσετε. Δεν είναι καθόλου σοβαρό βιβλίο! Είναι ένα φοιτητικό παιχνίδι με τη γλώσσα που σας δίνει την δυνατότητα να παίξετε μαθαίνοντας ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ . Να μάθετε να αναλύετε την γλώσσα ψάχνοντας όπως εμείς την σχέση του φουλάρω με το πίμπλημι, του σερφάρω με την ....Ερέτρια,του σπιντάρω με τον ...Σπερχειό ποταμό!
Αλήθεια, περάσαμε πολλά. Κι οι λέξεις μας περνούν μπροστά μας σαν υιοθετημένα παιδιά που έχασαν τους δικούς τους και τους ψάχνουν. Πολλές λέξεις "δάνειες" δεν είναι ξενόφερτες. Με ένα διαβολεμένο ένστικτο ξαναγυρίζουν στην ιστορία τους. Ίσως να μην υπήρξε ποτέ μια ενιαία στατική, καθαρή, εθνική γλώσσα. Η γλώσσα δεν είναι κάτι που μας ανήκει γιατί πάντα εξαρτάται από τους άλλους. Κι όλες οι γλώσσες με προεξάρχουσα την ελληνική (ή την αττική) αποτελούν κλαδιά ενός δέντρου που είναι μία , ενιαία μέσα από τις διαφορές, παγκόσμια γλώσσα.
Όσοι επιχειρούν να κρατήσουν φοβισμένοι μπροστά σε μια νέα κατάσταση την γλώσσα μακρυά από ... μικρόβια την βοηθούν να γίνει μια νεκρή γλώσσα.
Γραμματολογικά και εννοιολογικά το σερφάρω και το ερέσσω, από όπου η Ερέτρια συμπίπτουν. Η έρευνα μας ελέγχει με δύο τρόπους τις λέξεις στις οποίες αναφέρεται.
Αλλά είναι ένα βιβλίο που ασχολείται περισσότερο με την ποιητική τους, την λίμπιντο, από όσο με το DNA τους.
Είναι ένα βιβλίο για την μνήμη και το ένστικτο, το υποσυνείδητο των λέξεων. Ισως είναι ένα αστυνομικό βιβλίο αφού προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που συνδέει το γέλιο, το γάλα και την γλώσσα ή προσπαθεί να κατανοήσει γιατί η Βρεττάνη βρέχεται όπως η Αμβρακία.
Διαβάζεται με όποια σειρά θέλετε.
Αλλά αν το διαβάσετε ανάποδα, θα πρέπει να διαλέξετε εσείς την μουσική με την οποία θα το ακούσετε.
Ιτε!
αβουλέω : δεν θέλω, δεν γουστάρω, νταουνιάζω!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Γιατί ο Χριστός ήταν Έλληνας;
Γιατί μέχρι τα 30 ζούσε με την μαμά του. (ΚΛΙΚ 110 σελ. 86-).
Η Ερέτρια σερφάρει
και ο Σπερχειός σπιντάρει
Τα τελευταία χρόνια πάνω που οι καθαρευουσιάνοι έπαψαν να …σκοτώνονται με τους δημοτικιστές και τα βρήκανε με μια λέξη ενδιάμεση ως εθνική χιλιάδες λέξεις εισβάλλαν στη καθημερινό λεξιλόγιο και μας αποσταθεροποίησαν ξανά.
Είχαμε συμφωνήσει να μη λέμε μπασκετμπολίστας αλλά καλαθοσφαιριστής αφού το μπάσκετ είναι το καλάθι. Αλλά δεν μπορέσαμε να πείσουμε και τις νοικοκυρές να πάνε λαϊκή με μια …μπασκέτα.
Ισως γιατί τελικά άλλο το καλάθι της νοικοκυράς κι άλλο η μπασκέτα.
Η Ακαδημία Αθηνών πρότεινε να λέμε το γκαράζ αμαξοστάσιο αλλά ήρθε η μουσική garaze που δεν γίνεται να είναι μουσική αμαξοστασίου, όπως και η lounge δεν είναι μουσική δωματίου.
Αν ζητήσουμε από τα παιδιά του συνεργείου να ρίξουνε μια ματιά στον … μειωτή κραδασμών του αυτοκινήτου μας θα φωνάξει ασθενοφόρο. Αν ρωτήσουμε την υπάλληλο του αεροσταθμού, τι ώρα φεύγει το αερολεωφορείο θα γελάσει μαζί μας. Και μη ρωτήσετε τον διαχειριστή της πολυκατοικίας μας αν το οίκημα διαθέτει αμαξοστάσιο! Ολόκληρο αμαξοστάσιο όχι. Ένα γκαραζάκι, ίσως!
Είχαμε συμφωνήσει να λέμε το ασανσέρ ανελκυστήρα, αλλά για να κατέβουμε χρειαζόμασταν και έναν …καθελκυστήρα. Είπαμε να μη λέμε τα κεφτεδάκια κεφτεδάκια γιατί είναι τούρκικα. Και πάνω που γελάγαμε με τα κρεατοσφαιρίδια ήρθαν τα χάμπουργκερ(ς) και τα …ταχυφαγεία. Τα οποία εγκαταστάθηκαν στην ταλαίπωρη χώρα μας ως φαστφουντάδικα για να αποκαλύψουν ξαφνικά πως δεν φτάνει να λέμε τα κεφτεδάκια κρεατοσφαιρίδια. Ολη η κουζίνα μας -γαμώ το μου- είναι τούρκικη! Πρέπει να βρούμε λέξεις για τον μπακλαβά, τον μουσακά, το ιμάμ μπαϊλτζή και δεν συμμαζεύεται.
Ο αγώνας για μια γλώσσα ελληνική και καθαρή όμως συνεχίζεται. Και όπως θα δείτε η Ερέτρια είναι η πόλη των σέρφερς και ο Σπερχειός σπιντάρει.
ΕΡΕΥΝΑ
Η ελληνική γλώσσα
Η ελληνική γλώσσα πάντα είχε λέξεις δανεισμένες από άλλους πολιτισμούς όπως είναι η μνά (δες και money), το χρυσάφι, ο χιτώνας, το λιοντάρι, το κυπαρίσσι, η Ζάκυνθος, ο Ιλισσός, το ρεβίθι, η θάλασσα, η λεκάνη (πιθανόν δάνειο από την Αραμαική), ο νάρκισσος και η Κόρινθος για να αναφέρουμε μερικές που θεωρούμε λέξεις προελληνικές ενώ δεν είναι
Το φυστίκι, το πιστάκιον είναι η μεσοπερσική λέξη pistag που θα μας δώσεις και τις νεοελληνικές εκφράσεις τι θα πει φυστίκι και το ρήμα …φεστικώνω! Περσικές πρέπει να είναι και οι λέξεις μόσχος(musk), βαμβάκι (παμβακίς-pambag), γιασεμί (yasaman) αλλά και ο μάγος(μέλος της αρχαίας περσικής φυλής magu, ο παράδεισος ο αβεστικός κήπος (pairi.deza) που στην περσική είναι palez δηλαδή παλάτι και παλάτσο και στην νεοελληνική μας οδηγεί με τρόπο ανεξήγητο στο περιβόλι του ουρανού! Περσικές προσωρινά γιατί όπως οι έλληνες καταχτούν λέξεις για να τις μεταφέρουν στην νεώτερη εποχή σε μια μακρυνή αλυσίδα ανταλλαγών έτσι και Πέρσες γνωστοί στην ελληνική ιστορία δεν είναι ίσως παρά μεταφορείς λέξεων από μια άλλη παλιότερη- ας πούμε προαιώνια πηγή-.
Το υπέροχο ρόδον που έχει δώσει στην ελληνική λέξεις πανέμορφες όπως τα ροδοπέταλα, το ροδόσταλο και την ομηρική και ροδόσταλη αυγούλα, την ροδοδάκτυλο Ηώ, συγγενεύει με μια λέξη της ιρανικής που έχουν πάρει οι μεσογειακές, το όνομα ενός φυτού της αβεστικής, της γλώσσας των αρχαίων χωροαστρικών ιερών κειμένων.
Οι λέξεις όλυνθος (σύκο), ελαία, υάκινθος, δάφνη, ορίγανος (ρίγανι), ερέβινθος, κάστανον, κέρασος, δαύκος μερικές από τις οποίες θεοποίησε η ελληνική ποίηση δεν είναι ελληνικές. Πλην των φυτών και των ζώων (όνος, βόνασος, κάνθαρος), όλα τα στοιχεία της καθημερινής ζωής όπως το ξίφος, ο χαλκός (το βασικότερο υλικό), το μέτταλλον, ο κασσίτερος, ο μόλυβδος, ο λήκυθος, ο πλίνθος, ο ασάμινθος, ο μόλυβδος είναι λέξεις ξενόφερτες. Αλλά και οι λέξεις βασιλεύς (στα μηκυναϊκά qa-si-te-ru) δούλος (do-e-ro), παλλακή, ο Οδυσσεύς, ο Αχιλλεύς, ο Θησεύς, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Ηρα και ο Ερμής σύμφωνα με τον J.P.Μallory (Οι ινδοευρωπαίοι) δεν φέρουν εμφανώς ελληνικά ονόματα.
Δάνειες είναι και λέξεις όπως Κόρινθος, Ιλισσός, Κηφισσός, κυπάρισσος, Μύθημνα, θάλασσα, οίνος και –όπως είδαμε- η πολύτιμη λέξη χρυσός οι οποίες ανήκουν σε γνωστές ή άγνωστες μεσογειακές ή ανατολικές λέξεις. Η λέξη πύργος μοιάζει με την γερμανική burg και ανήκει σε μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα διαφορετική από την ελληνική, όπως και η λέξη τύμνος που θα εξελιχθεί στην ελληνική τάφος. (Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας- ΕΛΙΑ σελ. 23).
Ακόμα και ο χιτών, η δέλτος, η άρπη, το ρήμα χαράσσω, η αραμαϊκή λεκάνη θεωρούνται σημιτικά δάνεια ενώ το ρόδον θα το βρούμε στην αραμαική ως varda. Oι προέλληνες όπως οι Πελασγοί, οι Κάρες, οι Αίμονες, οι Τέττικες, οι Αίμονες, οι Καύκωνες , οι Φοίνικες κ.α. μιλούσαν γλώσσες δικές τους όχι ελληνικές. Τον 6ο αιώνα π. Χ. οι Ετρούσκοι αφήνουν στη Λήμνο μια επιγραφή με ελληνικούς μεν χαρακτήρες αλλά όχι ελληνική. Τελικά φτάνουμε στην αρχαία ελλάδα σε μια γλώσσα που φαίνεται να είναι ενιαία, τη Κοινή αλλά η ιστορία θα μας οδηγήσει στο πολυγλωσσικό Φανάρι και τον σημερινό κίνδυνο «αφανισμού» της ελληνικής μέσα σε μια νέα παγκόσμια κοινωνία που απαιτεί την δική της Κοινή που είναι δύσκολο να είναι η αττική.
Οι εκδόσεις, τα ίδια τα βιβλία και οι εφημερίδες δεν κατάφεραν να αποφύγουν λέξεις όπως κασέ, layοut, μότο, βινιέτες και ρουμπρίκες. Οι εφημερίδες, οι «γκαζέτες» σύμφωνα με την Ψυχάρη, οι «φημερίδες» πολλές φορές ονομάζονται έτσι ακόμα και αν είναι εβδομαδιαίες.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ
Τα φωνήεντα (α,ε,η, υ,ι,ο,ω) αν και έχουμε μάθει ότι είναι επτά μαζί με τις διφθόγγους (ου, αι, ει κλπ.) είναι περισσότερα ή λιγότερα αν πάρουμε τα η,υ,ι και τα ο,ω σαν ένα!
Ομως αν προσθέσουμε και τα ευρωπαικά e, u, i κλπ. θα χαθούμε σε ένα φωνητικό δάσος όπου ο Peter είναι ο Πέτρος , το τραίνο ή τρένο το train, το street η ...στράτα
.Ετσι η Σοφία γίνεται Σόφη ή Σοφί και η Μαρία, Μαίρη, Μαρώ, Μαριώ, Μαρί, Μαριώ, Μαρούσκα..
“Μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια η ελληνική γλώσσα είναι ένα μωσαϊκό διαλέκτων. Ωστόσο υπάρχει ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια η αίσθηση της πανελλήνιας ενότητας στη βάση των εθίμων, της θρησκείας αλλά και της γλώσσας. Η αίσθηση αυτή θα αποκτήσει εντονότερη μορφή με την περσική σύγκρουση και θα δημιουργήσει το δίπολο Ελληνες-Βάρβαροι. Μέσα στο διαλεκτικό μωσαϊκό σύντομα θα ξεχωρίσει η ιωνική διάλεκτος –όργανο της Ιωνικής Συμπολιτείας- και αργότερα η αττική διάλεκτος, επηρεασμένη από την ιωνική, η διάλεκτος της κραταιάς Αθήνας και της Αθηναϊκής Συμμαχίας. ” (Α.Φ.Χριστίδης- Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας –Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας σελ. 127).
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Μπένζαμιν Λι Γουόρφ μελετώντας ινδιάνικες γλώσσες διαπίστωσε ότι τα χόπι ήταν μια γλώσσα χωρίς χρόνο! Τα πράγματα στα χόπι είναι ίδια απλώς συμβαίνουν νωρίτερα ή αργότερα! Για να περιγράψουν ότι είναι στον ουρανό τα χόπι έχουν μια λέξη.Χωρίς παρόν-παρελθόν και μέλλον τα χόπι δεν μπορουν να περιγράψουν πότε τελειώνει μια μέρα και πότε αρχίζει η επόμενη.
ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
Ο τούρκος άρ-ρωστος είναι hasta ο έλληνας ασθενής!
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Προθέσεις όπως νη, μα, άχρι δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Αντίθετα νέες προθέσεις και προθέματα εισβάλλουν στην ελληνική όπως καρά- (αυτό άλμπουμ καραλέει), ξε- (ξέκωλον), ψιλο- (κατά το λίαν) (ψιλοκοιμήθηκα, άγριο- (αγριογκόμενα, (κατά το ερι-), plus (αντί του συν).
S-ερπ-ing
Γοργείσθε ή σπιντάρετε;
Το σπιντάρω έχει την ίδια ρίζα με το σπεύδω και το σπέρχω απ' όπου και ο Σπερχειός. Ο Σπερχειός σπέρχει, σπεύδει, είναι ορμητικός, σπινταριστός, γοργοπόταμος. Σπιντάει. Σπιντάρω σημαίνει ότι το αγγλικό speed. Πάω με ταχύτητα, γρηγοράδα, spedάρω, είμαι σπινταριστός, είμαι στην σπίντα. Στην αργκό σημαίνει αμφεταμίνη, φτιάχνομαι.
Σπέρχω σημαίνει βιάζω, θέτω εις κίνησιν, παροτρύνω, θέτω εις ταχείαν κίνησιν δηλαδή σπιντάρω, σπεύδω. Μη σπέρχου (Ευρυπίδου Μήδεια 1133)= μη βιάζεσαι, κούλαρε, ηρέμησε, πάρτο αλλιώς!
Το σπεύδω από όπου και το σπεύσατε =βιάζομαι, επείγομαι αλλά και είμαι πρόθυμος, καταβάλλω προσπάθεια, αγωνίζοναι δηλαδή σπουδάζω. Από δώ οι σπουδές, ο σπουδαστής, ο σπουδαίος που σημαίνει ταχύς, σοβαρός. Η σπουδή είναι η βιασύνη, η πίεση, το πιέζειν, spausti στην λιθουανική και κατ΄ επέκταση και η εργασία, punε στην αλβανική (J.B.Hofmann).
Τo σπιντάρω= (επι)ταχύνω, γκαζώνω, τα χώνω, τρέχω με ταχύτητα. Δες και τα σανιδώνω, σπινιάρω, αλλά και το αρχαιοελληνικό - που απαντάται μόνον εις τον ενεστώτα γ ο ρ γ ο ύ μ α ι. από όπου ο Γοργίας, ο Γοργοπόταμος, ο Γοργός που είναι φοβερός καο άγριος και προκαλεί φόβο, ο guard και η … Σκότλαντ Γιάρντ!.
Η σπίντα είναι η ταχύτητα, η πίεση. Παρόμοιες λέξεις είναι και η ψύψρα (στην ψύχρα) και η τσίτα (είμαι στην τσίτα=καιροφυλακτώ)
Eίμαι στην σπίντα=πιέζομαι, είμαι στην τσίτα, γρηγορέω, σπουδήν έχω,.
Τ(σ)ip-s
Γλαυκός είναι ο γαλανός. Και γλαυκώπις η έχουσα χρώμα ματιών σαν της θάλασσας δηλαδή μπλου ή μπλε (blue eyed).
Η γλαυκώπις είναι ακτινοβολούσα αφού το γλαυκιάω θα μας οδηγήσει στην λάμψη, την λαμπρότητα και την ... γκλαμουριά!
Αρα γλαυκώπις= γκλαμουράτη!
Μια τέτοια θεά ήταν η Αθηνά.
H ηδονή της γλώσσας
Με ένα τρόπο μυστηριώδη οι λέξεις που είχαν σχέση με την ηδονή συνωστίζονταν γύρω από τα γράμματα π, β. φ., γράμματα που προφέρονται με τα χείλη!
Το φ, το εικοστό πρώτο γράμμα της ελληνικής αλφάβητου, το λατινικό ph, f είναι στην σανσκριτική το bh. To να μιλάς ή να τρως είναι ασφαλώς μια ηδονή. Πολλά φαγητά όπως η φάβα, το φαβάτον, η φακή αρχίζουν απο φ.
Φαλακρός είναι ο γυμνός και φαλαρίζω είναι λέξις αισχρά. Είναι περιττό να μιλήσουμε για τoν φαλλό.
Η φιληδονία, ο φιληδής, το φίλημα και η φίλκησις, αλλά και ο φιλήτωρ, ο εραστής, σχετίζονται ευθέως με τα χείλη, τον ασπασμό, τα φιλιά.
Από το φιλί στον φόβο, την ήβη και την εφηβεία
Τα φιλίτια ήταν τα συμπόσια των Σπαρτιωτών. Φιλοσαρκέω= είμαι παραδεδομένος σε σαρκικές ηδονές. Φιτύω σημαίνει σπείρω και φιττανίδες είναι τα γυναικεία σανδάλια.
Φορβειά: καπίστρι ή χειλωτήρ
Το φοράω σημαίνει αποκαλύπτω και φορβιάζω βάζω χαλινάρι. Φοράδα είναι αυτή που χαλινώνεται. Η λέξη θα χρησιμοποιηθεί και για γυναίκες φυσικά αφού φοράς είναι η φέρουσα καρπόν, η καρποφορούσα, η γόνιμος. Η λέξη φορβάς θα χρησιμοποιηθεί για γυναίκες που τρέφονται δια της πορνείας.
Φυσικά ο φούρνος είναι κοντά στην φωτιά την οποία φυσάμε με τα χείλη: φφφφφ!
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Kάθε γενιά προσπαθεί να ...παρέμβει στην γλώσσα. Η γλώσσα των σημερινών νέων νεοελλήνων έχουν ενδιαφέρον, φαντασία και χιούμορ. Να μερικές απο αυτές:
Το άτομο είναι αρντάν, το άτομο είναι γειά σου, το άτομο είναι σάικο, το άτομο είναι ζίου! Εφαγα πακέτο, έφαγα ένα φλάς, την ήπια, την έκανα, την βρίσκω, έχω πάθει την πλάκα μου, την έκανα λαχείο, είμαι στην πρίζα, είσαι χάι, είσαι ντάουν, τα πήρα στο κρανίο, τα είδα όλα κωλυόμενα,είδα τον Χριστό φαντάρο, χτυπάω φλέβα, την ψάχνω, την κάνω, την βρίσκω, μπήκα στο νόημα, λέει- δεν λέει, καραλέει, έχω σαλτάρει, ξεσάλωσα, τα πήρα, στην ψύχρα, στην τσίτα, της κολάσεως, τάφτυσα, τάπαιξα, χλωμό το βλέπω.
HOMEWORK
Βλέπεις σχέση ανάμεσα στο me και το εμένα, το is και το ει(ς) , το είμαι και το I am;
NTOKOYMENTA
Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι ξέρουμε πια τι λέει και τι όχι. Αυτό το άλμπουμ καραλέει! (ΚΛΙΚ)
