Μεταμοντερνισμός

O Star κάνει εκπομπές για την κρίση -και την διαφθορά- των μίντια.

Ο Νίκος Μπογιόπουλος μοιράζεται σκέψεις του Ζαχαριάδη -"Αγάπα το κελί σου- με τον Νίκο Χατζηνικολάου στο enikos .gr.

Ο Σάββας Ξηρός επιλέγει τον Γιώργο Τράγκα να παρουσιάσει στο κοινό το βιβλίο του για την τρομοκρατία.

Δεν είμαστε μια ωραία, μεταμοντέρνα ατμόσφαιρα;

Μυστήριο με φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Μυστήριο με φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5698-4

H "Ελευθεροτυπία" για το βιβλίο "Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων"

 

«Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων»

Το βιβλίο του Νίκου Λακόπουλου για τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, ένα ανοιχτό χρονικό της Ιστορίας της Ελλάδας, από την Ελληνική Επανάσταση μέχρι σήμερα

Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

Ο δημοσιογράφος Νίκος Λακόπουλος δεν έριξε μια ζαριά με προεξοφλημένη επιτυχία υπέρ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Ούτε τράβηξε την τράπουλα του ταρό ως άλλη χαρτομάντισσα της εποχής μας, ώστε να προβλέψει το μέλλον ενός από τους νεότερους Ευρωπαίους πολιτικούς.

Δεν μεταμορφώνεται σε Κασσάνδρα για να καταραστεί τον νέο «βασιλέα» της Αριστεράς, ο οποίος γύρισε στην πατρίδα, έπειτα από περιπέτειες αυτογνωσίας εις Ευρώπη και Αμερική, με λάφυρο μία πιθανότατα επερχόμενη λύτρωση από τα δεσμά του Μνημονίου.
Το βιβλίο του Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων. Ο «Τσίπρας, η Ελλάδα και η "Μεγάλη Αριστερά"» (εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, σελίδες 239, τιμή: 13 ευρώ) είναι ένα ανοιχτό χρονικό της Ιστορίας της Ελλάδας, από την Ελληνική Επανάσταση και εδώθε με όρους επικυριαρχίας από τις ξένες Μεγάλες Δυνάμεις.
Κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας, έως ότου παραδώσει τη σκυτάλη στις ΗΠΑ με την εξόδια νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων από τον Εμφύλιο, με έντονη τη μυρωδιά των βομβών ναπάλμ. Το ανάγνωσμα του Νίκου Λακόπουλου αποτελεί μία απόπειρα να ξαναγραφτεί και να επανερμηνευτεί το διακύβευμα μιας ανεξάρτητης πατρίδας, το οποίο πάντα προσέκρουε στην αδυναμία των πολιτικών να αντιμετωπίσουν αυτόν τον τόπο ως σαρξ εκ της σαρκός τους.
Το εγχείρημά του γίνεται ελκυστικό ως αδιάπτωτης γοητείας ανάγνωσμα, διότι πρόκειται για μία ανάγνωση εκ των έσω της νεοελληνικής κοινωνίας, με τους πολιτικούς αναγραμματισμούς της, τις κοινωνικές ανισορροπίες της, τις ιδεολογικές παραδοξότητές της, τις στρεβλές μετωπικότητές της και τις αδικαιολόγητες υποχωρήσεις της. Η Ελλάδα περέμεινε εθνικά ένα κρατικό υβρίδιο, το οποίο δεν συντονίστηκε απολύτως ούτε με τη Δύση ούτε με την Ανατολή.
Παρέμεινε ο κατ' εξοχήν προνομιακός χώρος του κατ' επίφασιν αυτοδημιούργητου πολίτη που έχει τη δυνατότητα από τη μια ημέρα στην άλλη να βρεθεί από εργάτης... εργοστασιάρχης και αντιστρόφως. Μία κατ' εξοχήν καταναλωτική νοοτροπία και ηθική, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της ονομαζόμενης Μεταπολίτευσης, που χαρακτήρισαν επί σαράντα χρόνια και εν τέλει σφράγισαν το χαρακτήρα του νεοέλληνα, με υψηλή δόση σκυλοτράγουδου.
Ο τρόπος γραφής του Νίκου Λακόπουλου διαθέτει γρήγορο ρυθμό, εκφέρει, καθώς το κείμενο αναπτύσσεται, κρίσεις και παρατηρήσεις επί των γεγονότων, αποδεσμεύει την επικρατούσα ιστοριογραφία από μανιχαϊστικά πρότυπα, προτάσσει τον σκεπτόμενο διάλογο αντί των δογματικών βεβαιοτήτων.
Το βιβλίο είναι ανάπτυξη της πρώτης έκδοσης του ομότιτλου βιβλίου που κυκλοφόρησε, το 2008, από τις εκδόσεις Ηλέκτρα. Ορισμένα αποσπάσματα θα διαφωτίσουν τον αναγνώστη για το πνεύμα και το γράμμα του:
**
Ο Ελβις Πρίσλεϊ της Αριστεράς
* Είναι όμορφος ή άσχημος;
Είναι αριστερός σε μια εποχή που η Αριστερά δεν είναι της μόδας. Δεν δυσκολεύτηκε να φύγει από την ΚΝΕ στα δεκαεφτά. Θα δυσκολευτεί όμως να αποφασίσει ανάμεσα στον Ζαχαριάδη και στον Μπελογιάννη. Και ακόμα πιο πολύ να δημιουργήσει ένα αριστερό λαϊφστάιλ, ώστε τώρα πια να μπορείς να είσαι και αριστερός και όμορφος.
* Εκλέγεται ο νεαρός με τα «καρφάκια» πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
Φοράει πουκάμισο με ρίγες. Χαμογελάει, όπως πάντα, σαν να κέρδισε ένα iPad. Τα μαλλιά του είναι καρφάκια. Η φαβορίτα τύπου ροκαμπίλι του δίνει δυναμισμό. Φυσικά και δεν φοράει γραβάτα. [...]. Η φαβορίτα του Αλέξη παραπέμπει στον Ελβις Πρίσλεϊ. Κατά τη γνώμη του, ο μεγαλύτερος πολιτικός είναι ο Νίκος Μπελογιάννης. Φαίνεται ότι αν και έχουν περάσει τριάντα και σαράντα χρόνια, οι αγέννητοι τότε σημερινοί νέοι έχουν σοβαρές εκκρεμότητες με το παρελθόν.
* Προφητεία για κυβέρνηση της Αριστεράς
Δεν ξέρουμε από πού αρχίζει και ώς πού φτάνει η Ελλάδα, αλλά αυτός ο λαός ακόμα πιστεύει σε προφητείες, αγίους και θαύματα. Ενα από αυτά μπορεί να είναι και μια κυβέρνηση Αριστεράς ή έστω [...] μια κυβέρνηση Τσίπρα.
* ...και ο προς θυσία αμνός
Ο Κωστάκης απέτυχε. Ο Γιωργάκης απέτυχε. Ο επόμενος αμνός της πολιτικής ζωής πιθανόν να είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Νέος, ωραίος, άφθαρτος, ταμάμ για θυσία.

Κανένα σχόλιο. Σχολιάστε!

"Οι κάνες των βιβλίων και η βία των λέξεων",

"Οι κάνες των βιβλίων και η βία των λέξεων", του Νίκου Λακόπουλου - enallaktikos.gr (ελληνικά) 3851

Έκθεση "Ο Δημήτρης Αληθεινός προτείνει: Βαλέριος Καλούτσης

Έκθεση "Ο Δημήτρης Αληθεινός προτείνει: Βαλέριος Καλούτσης (1927-2014)" στο "Οπλοστάσιο" στο Κολωνάκι
Συντάκτης: News ArtParade
Ημερομηνία: 03/03/2014

Μια σειρά εκθέσεων σε έναν νέο χώρο, το Οπλοστάσιο

Στην οδό Μηλιώνη, απέναντι από το Πρυτανείο, βρίσκεται ένας μικρός χώρος ο οποίος ανήκει στον ιδιοκτήτη του Πρυτανείου Νίκο Ηλιόπουλο, φίλο της τέχνης και προσωπικό φίλο πολλών καλλιτεχνών.
Με αφορμή τις συζητήσεις τους πάνω στην σύγχρονη ελληνική τέχνη, ο Νίκος Ηλιόπουλος πρότεινε στον Δημήτρη Αληθεινό να αξιοποιήσει αυτόν τον μικρό χώρο, διοργανώνοντας μια σειρά εκθέσεων. Εκείνος, με τον γενικό τίτλο «Ο Δημήτρης Αληθεινός προτείνει», έφτιαξε ένα πρόγρα...μμα τεσσάρων ατομικών εκθέσεων καλλιτεχνών που ο ίδιος πιστεύει ότι αξίζει να αναγνωρίσουμε και να ανακαλύψουμε.
Το πρόγραμμα –σαν φόρος τιμής από έναν ομότεχνο–περιλαμβάνει δύο καλλιτέχνες που πρόσφεραν στην ελληνική σύγχρονη τέχνη κι έφυγαν από τη ζωή χωρίς το κοινό να έχει γίνει -όσο θα έπρεπε- οικείο με το έργο τους και δυο νεώτερους που δεν έχουν ακόμα εκθέσει αρκετά, αλλά η δουλειά τους υπόσχεται να συνεχίσει αυτό που άρχισαν οι προηγούμενοι.
Ο Δημήτρης Αληθεινός έδωσε στον χώρο το όνομα «Οπλοστάσιο» ως αναφορά στο αρχαίο Οπλοστάσιο, το οποίο βρισκόταν κοντά στο Πρυτανείο στην Αρχαία Αγορά, αλλά και φέρνοντας στην επιφάνεια την επίκαιρη έννοια της λέξης, ως «το σύνολο των διαθέσιμων μέσων για την επίτευξη σκοπού».
Το «Οπλοστάσιο» δεν είναι μία γκαλερί, είναι χώρος συνάντησης καλλιτεχνών και κοινού, προτάσεων και διαλόγου κι ο ρόλος του Δημήτρη Αληθεινού δεν είναι ρόλος επιμελητή, άλλα ενός ζωγράφου που επιθυμεί να υπενθυμίσει στους νεότερους ότι η σύγχρονη ελληνική τέχνη έχει άξιους εργάτες που παραμένουν στην αφάνεια λόγω της σεμνότητας τους. Να προτείνει επίσης να ψάξουν λίγο πιο βαθιά ώστε να βρουν τους άξιους προγόνους τους και στο πλαίσιο της ελληνικής τέχνης.
Η πρώτη έκθεση αναφέρεται στον Βαλέριο Καλούτση, που έφυγε από κοντά μας πριν από λίγες μόλις εβδομάδες.

 

Ο Βαλέριος Καλούτσης γεννήθηκε στα Χανιά το 1927 και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Saint Martin's School of Art στο Λονδίνο και στην École des Beaux Arts στο Παρίσι. Ήδη από τη δεκαετία του '50 έχει έντονη παρουσία στον ευρωπαϊκό χώρο, προσπαθώντας να συνδυάσει την τεχνολογία με την καλλιτεχνική έκφραση. Το 1955 συμμετέχει σε μεγάλη ομαδική έκθεση στην Picadilly Gallery της Cork Street στο Λονδίνο. Το 1957 η πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι (Galerie 93, Faubourg) αποσπά εκτενείς αναφορές στον γαλλικό Τύπο. Το 1960 υπογράφει συμβόλαιο με τη Redfern Gallery στο Λονδίνο, όπου εκθέτει συνεχώς από το 1961 έως το 1968. Την ίδια εποχή γράφουν γι’ αυτόν κριτικοί κύρους σε έντυπα όπως οι εφημερίδες Guardian και Times το περιοδικό Arts Review, το γαλλικό Art, κ.ά. Το 1968 λαμβάνει μέρος στην ομαδική έκθεση που διοργανώνει ο Χρήστος Ιωακειμίδης στο Βερολίνο, με τίτλο "Avantgarde, Griechenland" (μαζί με τους Δανιήλ, Λογοθέτη, Νίκο Κεσσανλή, Παύλο, Τάκι, Τσόκλη και Ξενάκη). Tο 1969 εκθέτει στην έκθεση Exposition Art et Matière στο πλαίσιο της "Expo ’69" στο Μόντρεαλ. Την εποχή εκείνη επεξεργάζεται μια σειρά από φωτοκινητικά και ηχοκινητικά έργα ("Kinoptics" και "Naturmatic"). Το 1992 συμμετέχει στην έκθεση Réalités Nouvelles στο Παρίσι. Το 1973 αρχίζει η συνεργασία του με τον "Δεσμό" του Μάνου Παυλίδη και της Έπης Πρωτονοταρίου. Από το 1974 έως το 1980 συμμετέχει ανελλιπώς στη Fiac του Παρισιού. Από το 1990 ζούσε στο Παρίσι και στα Χανιά. Το 2005 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση έργων του στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.
Ο Βαλέριος Καλούτσης εξέφρασε με το έργο του την κριτική του στάση απέναντι στην πραγματικότητα χρησιμοποιώντας μικτές τεχνικές με συνδυασμούς ετερόκλητων βιομηχανικών υλικών, τεχνολογικά μέσα (κάτοπτρα, φωτοκύτταρα, μετασχηματιστές ηλεκτρικού ρεύματος, κινητήρες κ.ά.) που παράγουν απροσδόκητα φωτοκινητικά αποτελέσματα, φωτογραφικές μεθόδους, χημικές ουσίες και υλικά φυσικής προέλευσης. Η θεματολογία του καλύπτει ανάλογα θέματα, όπως η επικοινωνία στη σύγχρονη κοινωνία, η αυτοματοποιημένη φύση (Naturmatic), ο κύκλος φθοράς-αναδημιουργίας της φύσης, στον οποίο πλέον επεμβαίνει ενεργά και ο άνθρωπος (Διαβρώσεις).

Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 11 Μαρτίου 19:00-22:00.
Διάρκεια έκθεσης: Τρίτη 11 Μαρτίου έως Σάββατο 05 Απριλίου

Οπλοστάσιο
Μηλιώνη 10
Κολωνάκι

Pink Floyd - Wish You Were Here