To πολιτικό κιτς, τα ιμιτασιόν κόμματα και τα «μούφα» οράματα

Φωτό: ΑΠΕ

Του Νίκου Λακόπουλου

 Τα κανάλια -της ολιγαρχίας- ξεπέρασαν κάθε όριο προπαγάνδας, παραβιάζοντας, ίσως, και τη σχετική νομοθεσία και γι” αυτό διατάχτηκε εισαγγελική έρευνα για κάποια από αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μποϋκοτάρει τον ΣΚΑΪ. O στόχος δεν είναι όμως τόσο οι καναλάρχες, όσο οι δημοσιογράφοι. »Δεν έχεις δικαίωμα να έχεις εκπομπή, αφού χρωστάει το αφεντικό σου!» είπε η Ζωή σε μια ακόμα χυδαία εμφάνισή της.

Πιθανόν να είναι ώρα -αλά Τσάβες- να κλείσουμε και μερικά κανάλια που εξυπηρετούν αντιλαϊκά συμφέροντα. Στη λίστα προγραφών μαζί με τους «συστημικούς» ανήκουν και οι «αντιφρονούντες» δημοσιογράφοι. Τον ίδιο ρόλο παίζουν. «Τα σκυλιά, οι Γερμανοτσολιάδες» όπως είπε ένας δημοσιογράφος, που εμπνέεται από την Παλαιά Διαθήκη- και ειδικά από τα κεφάλαια που μιλάνε για ερίφια, για Μακαβαίους, τους εχθρούς του λαού -και των εκλεκτών του Θεού.

Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλούμενην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγουσιν εις τα όρη. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι τα γεγραμμένα».

Τάχει πει ο Λουκάς (κα 20-23) και άλλοι ευαγγελισταί. Δεν χρειαζόμαστε -την οπωσδήποτε βιβλική μορφή του Ευαγγελιστού Δελαστίκ -που γυαλίζει το βλέμμα του. Βλέπω τα μέσα της Αριστεράς. Και της φερόμενης ως αριστεράς. Και το κανάλι της Βουλής, που παίζει την Πρόεδρο προφίλ – ανφάς, χαριεντιζόμενη, εισαγγελίζουσα, μανιούμενη, -και το βλέμμα της γυαλίζει -εκδίκηση και τιμωρία- όταν δεν μένει ακίνητο κοιτάζοντας το Κενό.

Βλέπω τον Κατρούγκαλο να χτυπά το τραπέζι  Έλλη Στάη -ότι όλοι αυτοί θα πληρώσουν! Το τραπέζι που χτυπά ο Κατρούγκαλος είναι του Alpha! Ουδέποτε η Αριστερά -ή η φερόμενη ως Αριστερά- είχε μια άποψη, μια πρόταση για τα μέσα ενημέρωσης, πλην ό,τι είναι η Αυγή -που λογόκρινε σημαία της ΚΟΕ!- ο Ριζοσπάστης και ο «Δρόμος της Αριστεράς» και μερικά sites με τόση ορθοδοξία που δεν χωρά η αντίθετη άποψη κι η σκέψη πεθαίνει.

Ποτέ δεν ήταν σε θέση να φτιάξει ένα δικό της τηλεοπτικό κανάλι. Όλοι αυτοί που βλέπετε να εκφράζουν απόψεις μιας παλαιολιθικής Αριστεράς ανακατεμένες με μπολιβαρισμό, εθνοκομμουνισμό -κόκκινο φασισμό- τόσα χρόνια στριμώχνονται να πουν τις εθνοσωτήριες κι «αριστερές» απόψεις στο ΣΚΑΪ, ΜΕΓΚΑ και ακόμα χειρότερα στον Τράγκα, τα κανάλια του Κουρή και την πιο άθλια άποψη για την επικοινωνία.

Φαίνεται πως στην Ελλάδα η Τρομοκρατία άρχισε πριν την Επανάσταση. Βλέπω φίλους να κρύβονται, να σωπαίνουν – να παίρνουν μέτρα συνωμοτικά σα να πρόκειται να έχουμε ήδη αποχτήσει μια αριστερή -λαϊκή- δικτατορία! Ηρεμήστε. Την ασφάλεια -στο εσωτερικό της χώρας- την εγγυάται ο Καμμένος! Οπερέτα είναι. Κανένας δεν μπορεί να καταστρέψει- εντελώς- αυτή τη χώρα, γιατί και γι΄αυτό κάποιος πρέπει να προσπαθήσει.

Μη φτιάχνετε μπαγκάζια για την …εξορία. Όλα στη χώρα μας -χρόνια πολλά- στο χώρο της πολιτικής θάταν αστεία, αν δεν ήταν γελοία- στα όρια του κιτς. Δεν είναι ο Καμμένος αυτό που νομίζετε. Ούτε ο Τσίπρας, ο Μιχαλολιάκος, ο Βενιζέλος, το καρτούν του Αντώνη Σαμαρά. Ο Αλέξης μιμείται τον Ανδρέα, αν και έχω βάσιμες υποψίες ότι ξεπέρασε αυτή την φάση, ξεπέρασε τον Ελευθέριο Βενιζέλο και εμπνεέται πλέον από την «Αλεξιάδα» και τον Αλέξιο Κομνηνό! Εκείνος έκανε διεισδύσεις στην άλλη παράταξη, ένωνε διαφορετικές οικογένειες, τύπωσε δικό του νόμισμα- αν χρειαστεί!- και έμεινε στην εξουσία πενήντα χρόνια.

Χρόνια πολλά στην Ελλάδα, από όταν κυριάρχησε η εικόνα, η τηλεόραση και οι image makers, οι «νέοι» πολιτικοί είναι μίμοι, κλόουν, απομιμήσεις άλλων πολιτικών- ιστορικών- που έχουν μάθει απέξω τα λόγια και τους ρόλους. Ακούστε να μιλάει ο Καμμένος και θα θυμηθείτε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!

Δεν πρόκειται για «πολιτική ομοιομορφοποίηση» γιατί θάπρεπε να υπάρχουν κόμματα -να ομοιομορφοποιηθούν.Πρόκειται για σούπα, για πολιτική χυλοποίηση.  Ζούμε σε μια χώρα πολιτικά -κι ίσως γι’ αυτό οικονομικά- υπανάπτυκτη. Αν καταλάβατε καλά το δημοψήφισμα το κέρδισε η Ραχήλ Μακρή, ο Λαός, το «Έντεχνο», οι παραδοσιακές δυνάμεις που σχηματίζουν ένα σκοταδιστικό μέτωπο: «Χρυσή Αυγή», ΚΚΕ, «Αριστερή Πλατφόρμα». Παρά τις αντιθέσεις τους έχουν ένα κοινό: οι ιδέες τους ανήκουν στο παρελθόν –φοβούνται την Ευρώπη, το μέλλον, το Άλλο. Και το Φως.

Αλλά τίποτα από όσα λέμε στην Ελλάδα δεν το εννοούμε. Είναι μια παράσταση που δεν είναι φαρσοκωμωδία, αλλά φαρσοτραγωδία. Και θα αργήσει πολύ να τελειώσει. Όλα τα κόμματα δεν έχουν στόχο τους το μέλλον, αλλά να διορθώσουν το παρελθόν. Δε πάμε μπροστά. Πήγαμε δεκαετίες πίσω κι ίσως αυτό που συμβαίνει αυτές τις επαναστημένες μέρες να είναι το τέλος όλου του παλιού κόσμου:  Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι είναι «ρεπλίκες» σε σύγχυση ταυτότητας, που τελικά δεν ξέρουν τι είναι.

«Όταν αγαπάω έναν άνθρωπο -είπε ο Κ.του Μπρεχτ- φτιάχνω ένα σκίτσο και φροντίζω να μοιάζει ο άνθρωπος στο σκίτσο» Αφού η χώρα μας δεν είναι στην Λατινική Αμερική, όπου και η Επανάσταση που ονειρευόμαστε θα φροντίσουμε να γίνει!

Μιλάμε για μια χώρα που δεν είχε ποτέ εθνική αστική τάξη, αλλά κομπραδόρικη- όπως έλεγε ο καθηγητής Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και η 17 Νοέμβρη στις παλιές προκηρύξεις της. Λούμπεν! Που η προλεταριακή Αριστερά γεννήθηκε πριν το προλεταριάτο.  Που οι «αστοί» μεγάλοι πολιτικοί όπως ο Βενιζέλος και Τρικούπης εκπροσωπούσαν ένα  αστικό καθεστώς που εκείνοι δημιουργούσαν. Που είναι κυρίαρχη η μικροαστική τάξη είναι πάντα πρόθυμη να προδώσει τους συμμάχους της και να αλλάξει “παράσταση”. Σε ένα θέατρο που τίποτα δεν είναι αυθεντικό, original. Ιμιτασιόν κόμματα, ιμιτασιόν συνθήματα, ομιτασιόν οράματα.»

Σαν το τύπο με την Μercentes που φωνάζει στο κινητό «Απόψε θα γίνει το νέο Κιλελέρ». Σαν το «Νέο Πολυτεχνείο» που έληξε με τρισάγια. Σαν τον Καπετάν Καμμένο, όταν μιλά για …Γοργοπόταμο. Σαν την «πρώτη φορά» – Αριστερή Κυβέρνηση που περιέφερε τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές Αρχηγού Κράτους.

Σαν αυτούς που θέλουν να ζήσουν τόσο πολύ -και με τόσο κίνδυνο για μας και τη ζωή μας – την δική μας Ιστορία ως δική τους ένδοξη Ιστορία. Αλλά σ΄αυτό το έργο εμείς θα είμαστε κομπάρσοι. Εκτός αν τους φράξουμε το δρόμο κι αρνηθούμε το ρόλο.

(Περισσότερα για το φαινόμενο αυτό και το Σύνδρομο του Έλληνα στο βιβλίο μου  «Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων- Εκδόσεις Λιβάνη 2014).

Ο Χάρι Πότερ και η Δραχμή

TOPICS:ΒαρουφακηςΛαφαζανηςΠολιτικά ΠαρασκήνιαΣτουρνάρας

Του Social Frend, του Χάκερ

Τρία πράγματα μου ήρθαν στο μυαλό αυτό τον καιρό. Το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου. Η ταινία «Ο Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου. Και τα βιβλία του Άρθουρ Κέσλερ «Ο κομισάριος και ο γιόγκι», «Σταυροφορία χωρίς σταυρό».

Σας αποκάλυψα την περασμένη βδομάδα που έχει τα λεφτά του –λίρες- το πλουσιόπαιδο από την Κοζάνη που θέλει τη δραχμή- και την μαμά του. Σας αποκάλυψα πως αντί για δραχμή- στο Κατά Μίμην Ευαγγέλιον- θα φτάναμε στην τουρκική λίρα. Κανένας δεν το πίστεψε. Για βάλτε λίγο κάτω το μυαλό σας. Μήπως έχουμε κάποιες σχέσεις τραπεζικές παιδιά με την γείτονα; Για σκεφτείτε λίγο.

Εγώ θα δω μερικά θαυμάσια ντοκυμαντέρ με Ρώσους και με Γερμανούς- ναζί μου φαίνονται! -στο Κανάλι της Βουλής. Το καμάρι μας. Που βλέπαμε όπερες, βλέπαμε ντοκυμανταίρ για τον κόσμο των πουλιών –και των ζώων- και τώρα όλη η μέρα τον Κιμ Ιλ Σουγκ! Και το Μόσχα ΤV, αλλά της δεκαετίας ΄70. Ως πότε;

Να γυρίσουμε με το κατασκοπευτικό ρεπορτάζ. Πόσοι πράκτορες κόβουνε βόλτες στην Ελλάδα, αυτόν τον καιρό; Διάβασα στο Βήμα για τον …Λεονίντ- που κανόνισε τα ραντεβού με τον Πούτιν. Γιατί πήγε ο Τσίπρας  δυο φορές στη Μόσχα – και μάλιστα επιδεικτικά την μέρα της Συνόδου; Tι εννοούσε ο Λαφαζάνης όταν έλεγε πως μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της ρευστότητας; Kαι γιατί πήγε στο Συμβούλιο των Αρχηγών στο Μέγαρο;

Tα ραντεβού τάκλεισε ο Κοτζιάς – με τον Λεονίντ ενδιάμεσο που ξέρει καλά ελληνικά. Αλλά τελικά μάλλον αντάλλαξε- όπως κάνουν οι Ρώσοι από τα …Ορλωφικά την Ελλάδα με την Ουκρανία. Ο Τσίπρας ζήτησε 10 δις. «Να σου δώσω πέντε μπροστάντζα για τον αγωγό;’ toυ είπε ο Πούτιν, αλλά δεν τάδωσε κι αυτά. Έχουν και οι υπερδυνάμεις αφραγκίες.

Tα μυστήρια δεν σταματούν εδώ. Γιατί έφυγε ο Βαρουφάκης την μέρα του δημοψηφίσματος, άρον-άρον;  Τι παιχνίδι παίχτηκε εδώ; (Mερικά πράγματα γράφτηκαν εδώ στα άρθρα Ποιοι απέφυγαν το Grexit, Τι συνέβη με το Πραξικόπημα της Δραχμής). Τα υπόλοιπα θα βγαίνουν σιγά –για σαράντα χρόνια. «Είμαστε λαός της θάλασσας που δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη, σε καινούργιες θάλασσες, προκειμένου να φτάσουμε σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια» είχε πει τότε –αν θυμάστε- ο πρωθυπουργός. Αλλά μάλλον δεν το εννοούσε ή το έκανε απλώς για να κάνει την Ευρώπη να …ζηλέψει!

«Σύλληψη του κεντρικού τραπεζίτη. Άδειασμα του θησαυροφυλακίου της. Αίτημα στη Μόσχα για βοήθεια. Αυτά είναι τα στοιχεία ενός συγκαλυμμένου σχεδίου επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή από μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ» γράφουν οι Financial Times. «Επικεφαλής αυτής της ομάδας είναι ο πρώην υπουργός Ενέργειας και ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, που συσπειρώνει από οπαδούς του Τσάβες μέχρι παλαιοκομμουνιστές. Υπήρχε η αίσθηση ενός πραγματικά επαναστατικού πνεύματος στην αίθουσα», δήλωσε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, που περιέγραψε το κλίμα στο ξεκίνημα της συζήτησης στο ξενοδοχείο.

«Ο κ.Λαφαζάνης ανέφερε ότι το ποσό που ήταν διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή ήταν 22 δισ. Ευρώ και  θα χρησιμοποιείτο για την πληρωμή μισθών και συντάξεων ενώ  θα διατηρούσε τις προμήθειες σετρόφιμα και καύσιμα, την ώρα που θα γινόταν Παράλληλα η κεντρική τράπεζαθα ετίθετο υπό κρατικό έλεγχο και ο επικεφαλής της Γιάννης Στουρνάρας θα συλλαμβάνονταν αν προσπαθούσε να εμποδίσει το σχέδιο.

H «Καθημερινή της Κυριακής» γράφει ότι το σχέδιο του Βαρουφάκη περιελάμβανε υποκλοπές ΑΦΜ. Πώς θα το πετύχαινε; Βάζοντας έναν παιδικό του φίλο, να κάνει …χακάρισμα (hacking)  της ιστοσελίδας της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων. Έτσι θα δημιουργούσε με τους συνεργάτες του μυστικούς λογαριασμούς, συνδεδεμένους με το ΑΦΜ κάθε φορολογούμενου. «Με το πάτημα ενός κουμπιού» το σύστημα θα ήταν σε θέση να αποστείλει ένα ειδικό pin σε κάθε φορολογούμενο που θα αντιστοιχούσε σε αυτόν τον μυστικό, παράλληλο λογαριασμό μέσω του οποίου θα μπορούσε ο πολίτης ή η επιχείρηση να πραγματοποιήσει πληρωμές, δημιουργώντας έτσι ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, ενόσω οι τράπεζες θα παρέμεναν κλειστές.

Κατά τα άλλα πολύ … ζέστη. Η Πρόεδρος της Βουλής απαιτεί να εγκρίνει εκείνη τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αλλιώς ο πρωθυπουργός να μην ξαναπατήσει στο παλάτι της. Ο Βαρουφάκης θα ψηφίζει Δευτέρα Τετάρτη «Ναι», Τρίτη- Πέμπτη ‘Όχι» και ΠΣΚ …Αίγινα. Το Νέο Κιλελέρ θα έχει σύνθημα να μην πληρώνουν οι τσιφλικάδες φόρο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ.

Ποτέ μπροστά. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΠΙΣΩ!

Σας φιλώ, ο κατάκοπος φίλος σας Social Frend- o Xάκερ.

To Εγώ και το Εκείνο: ταξίδι στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη

Του Νίκου Λακόπουλου

«Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε». (Γιάνης Βαρουφάκης, 2011)

Η άποψη αυτή του για πέντε μήνες υπουργού Οικονομικών για το εφιαλτικό σενάριο της χρεοκοπίας, -πιστεύοντας πως αν το κάνουμε οι δανειστές θα έκαναν ουρά να μας δανείσουν!-  εκφράστηκε καθαρτά πριν τέσσερα- πέντε χρόνια.  Ωστόσο προτείνει χρεοκοπία εντός του ευρώ κι ανατριχιάζει στην ιδέα εθνικού νομίσματος:

 «Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες), η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν μου εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή. Οι επιτήδειοι και πάλι κερδισμένοι θα ήταν (καθώς θα είχαν διατηρήσει πρόσβαση σε λογαριασμούς ευρώ εκτός Ελλάδας) ενώ η συντριπτική πλειοψηφία θα καταριόταν την ώρα που κηρύχθηκε η μετα-Μνημονιακή στάση πληρωμών».

Σε άλλο του άρθρο του ο Γιάνης Βαρουφάκης λέει πως «η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Από τότε οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Με πολύ στόμφο ο Γ.Β. αποκάλυψε μόνος του πως θα «χάκαρε» το υπουργείο του για να φτιάξει ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα. Είναι η χαρά του τρελού που θέλει να δει την Ρώμη να καίγεται ή είναι ένα τολμηρό σχέδιο «σωτηρίας» που δεν υλοποιήθηκε –γιατί ο πρωθυπουργός τρόμαξε, όταν είδε που τον οδηγούν; Που θα οδηγούσε το Plan Β;

Σε ένα άλλο άρθρο του με τίτλο «Η χαρά της χρεοκοπίας» ο Βαρουφάκης γράφει πως « ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα»! Η άποψη του καθηγητή- όπως έγραψα στον Ιούνιο στο ΑΠ σε ένα άρθρο με τίτλο: ‘Το μεγαλοφυές ή παρανοϊκό σχέδιο του Βαρουφάκη για χρεοκοπία”- ήταν πως” μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη”. Το κράτος θα «στριμωχνόταν γι κάμποσο καιρό,  οι τράπεζες «θα υποφέραν», αλλά το δημόσιο «θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει».

Τα χαρμόσυνα νέα- κατά τον Γ.Β- ήταν πως “ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!».

«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα ξέρει τι να κάνει για μια χώρα που δεν θα μπορεί να αποβάλλει και θα είναι υπό πτώχευση. Οι κυβερνήσεις Ολλανδίας και Αυστρίας θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο στόχος των αγορών «που η όρεξή τους θάχει ανοίξει».  Όπως και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, αλλά και «όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής. (…) Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία!”.  «Μερικές φορές, λοιπόν, ο κλήρος πέφτει στον αδύνατο να πει όχι σε μια συμφωνία βλαπτική όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τον (φαινομενικά) ισχυρότερο. Για να μπορεί όμως να το πει, είναι αναγκαίο ο ίδιος να πιστέψει ότι η κατάρρευση της διαπραγμάτευσης δεν είναι το χειρότερο αποτέλεσμα».

Άρα, η κατάρρευση της διαπραγμάτευσης δεν ήταν ατύχημα, αλλά σχέδιο.  Όλα αυτά αποδεικνύουν πως το έγκλημα ήταν προμελετημένο. «Ε, μωρέ, θα τους στείλουμε εκεί πέρα διάφορα χαρτιά – να δείξουμε ότι κάνουμε. Θα βρούμε κάτι να βάλουμε ΦΠΑ» -αυτό περίπου είπε στον Νίκο Χατζηνικολάου ο Ηρόστρατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Η «δημιουργική ασάφεια» δεν ήταν λοιπόν λάθος, όπως πίστευαν ο πρωθυπουργός και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ήταν μια πεντάμηνη κοροϊδία των εταίρων –με παράλληλες δηλώσεις για το πόσο ιδιοφυία είναι ο Σόιμπλε και πόσο μεγάλη ηγέτης μπορεί να γίνει η Άνγκελα Μέρκελ από την οποία ζητούσε- άλλη θεωρία αυτή- ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ.

Στη λαϊκή σκηνή το έργο έκοβε εισιτήρια –για τον γενναίο που τάβαλε με την Χρεοδουλοκρατία. Οι οπαδοί του Γιάνη δεν έδωσαν αρκετή σημασία σε μερικές λεπτομέρειες. Ο άνετος που περπατούσε μόνος στους δρόμους βρέθηκε ξαφνικά με τρεις μπράβους, που έδωσαν ένα γερό μάθημα στον φίλο του δημοσιογράφο που  τον πλησίασε μετά την παραίτηση. Ο εχθρός της Χρεοδουλοκρατίας ήταν πάντα στα πόδια της και τριβόταν σαν σκυλάκι. Ήταν όλοι φίλοι του, όπως ο βαρώνος και νεοφιλελεύθερος βουλευτής και υπουργός Οικονομικών Νόρμαν Λάμοντ Στιούαρτ Χάγκσον, ο άνθρωπος στον οποίο με υπερηφάνεια παρουσίασε- γιατί; – τα σχέδια του ο Βαρουφάκης.

Τον Δεκέμβρη του 2014 ο Γιάνης Βαρουφάκης επανέρχεται για να πει πως «Έτσι θα χορέψουν οι αγορές πεντοζάλη»: “ Μακάρι μια ελληνική κυβέρνηση να οδηγούσε τον χορό των αγορών, αντί να σέρνεται συνεχώς σε ένα οικτρό γαϊτανάκι θεσμικών δανειστών και αρπακτικών «επενδυτών». Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα είναι σε κατάσταση αποπληξίας. Όταν ολοκληρωθούν, με την Ελλάδα ξανά βιώσιμη χώρα, τότε, πράγματι, οι αγορές θα σπεύσουν να χορέψουν από πεντοζάλη έως και βαλς στους δικούς μας σκοπούς”.

Ως υπουργός πια, στην Κρήτη είπε: “Θα είστε μαζί μας, όμως, και μετά την ρήξη”. Άρα προετοίμαζε την ρήξη.  Με ένα νέο άρθρο μου στο ΑΠ τον Ιούλιο με τίτλο “Δόκτωρ Τζεκίλ και Μίστερ Βαρουφάκης”έγραφα ότι “την περασμένη βδομάδα, πριν τις εκλογές, ο υπουργός Οικονομικών διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι «οι τράπεζες ανοίγουν την Τρίτη – με σίγουρη συμφωνία». Την ημέρα των εκλογών ανακοίνωσε ότι δεν είπε αυτό. Είπε ότι θα ήταν δυνατόν -θεωρητικά!- να ανοίξουν. «Ντάρλιγκ, μόλις έκλεισα τις τράπεζες!» φέρεται να είπε, όπως ο σκοτεινός ήρωας του, ο Λάμοντ- την «Μαύρη Δευτέρα»του Λονδίνου: «Ήταν ένα όμορφο πρωινό. Η γυναίκα μου είπε ότι με άκουσε  να τραγουδώ στο μπάνιο». 

Δεν επρόκειτο για μία ακόμα αυτοδιάψευση. Πιθανόν να ακολουθούσε και νέα δήλωση. Όπως αυτή που είχε κάνει στον Νίκο Χατζινικολάου: «Ιδέα δεν έχω!». Το υπουργείο άλλαζε θέση ανά τέσσερις ώρες. Αλλά τον πρόλαβε ο πρωθυπουργός. Ο υπουργός Οικονομικών έξι μήνες αφότου έγινε θέμα στα μίντια όλου του κόσμου, πότε με τις εκπληκτικές δηλώσεις του, πότε με το ντύσιμό του ή το περίφημο«Ουάου», παραιτήθηκε. Αλλά “το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως μοναδική στιγμή που ένας μικρός ευρωπαϊκός λαός όρθωσε το ανάστημά του εναντίον της Χρεοδουλοπαροικίας».

Η έπαρση -που στα απλά ελληνικά λέγεται και ψώνιο- δεν ήθελε τα γεγονότα ως Βάρκιζα, αλλά Συνθήκη των Βερσαλλιών -πράγμα που εξύψωνε και τον ίδιο στο ιστορικό βάθρο. Οι τράπεζες έχουν κλείσει, τα χρήματα εξαντλούνται. Ουρές παντού. “Είναι αναρμόστο να καθίσω και γω στην ουρά με τους συνταξιούχους” δηλώνει ο άνθρωπος που έφαγε μια-δυο μέρες για την φωτογράφιση και τη συνέντευξη στο «Παρί  Ματς» – που βοηθούσε την προβολή της ….Ελλάδας.

Είναι η στιγμή που κάποιοι  στα άρθρα του, όπως αυτό στο Protagon το 2011, προσέχουν κάποιες αντιφάσεις. Αφού το “το ευρώ πεθαίνει’ γιατί να μείνουμε σ΄αυτό; «Να μην καταρρεύσει το ευρώ, είναι η απάντησή μου. Η κατάρρευση του ευρώ θα επιφέρει μεγάλα δεινά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο”. Τελικά: θα μείνουμε ή όχι στο ευρώ; Φοβάμαι πως ο καθηγητής δεν έχει ακόμα αποφασίσει. Σημασία έχει το παιχνίδι. Και η Ιστορία. Φυσικά τα ρούχα πρέπει να ταιριάζουν με την δήλωση, που θα κάνεις.

  «Σας υπόσχομαι δάκρυα και αίμα!» είχε πει παριστάνοντας τον Τσότσιλ. Ύστερα συνέκρινε τον εαυτό του με τον Κέυνς.  Το 2013 εργάστηκε σε ένα παιχνίδι για την πρόβλεψη των τάσεων στο gaming. Σε ένα παγκόσμιο φόρουμ ζήτησε να ξαναφτιάξουν το σκίτσο του –στο πρόγραμμα- γιατί δεν του άρεσε όπως φαινόντουσαν τα μαλλιά του! Μέσα στον πανικό -όλου του κόσμου- τη νύχτα του δημοψηφίσματος Εκείνος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αλλάξει το βιογραφικό του στο …τουίτερ!

 Το νέο μου άρθρο- στο ΑΠ τον Ιούλιο- αποκάλυπτε έναν συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας που πίστευε πως έρχεται ο θάνατος του ευρώ και το νέο μάρκο. «Η κατάργηση του κοινού νομίσματος θα οδηγήσει στο σπάσιμο του γαλλο-γερμανικού άξονα. Το Παρίσι θα βρεθεί λοιπόν από την απέναντι όχθη του Ρήνου, σε μια λατινική νομισματική ένωση με την Ιταλία και την Ισπανία. Το νέο μάρκο (!) θα φέρει ύφεση. Η νέα ένωση θα ξεκινά από τον Ρήνο και θα αγγίζει την τέως Σοβιετία.

«Η γερμανική βιομηχανία θα χάσει σημαντικό μέρος των εξαγωγών της προς την Κίνα. Ο θάνατος του ευρώ θα σπρώξει την οικουμένη σε μια βαθιά Παγκόσμια Ύφεση. Μόλις ανακοινωθεί θα στεγνώσουν τα ΑΤΜ στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα Ιταλικά spreads θα φτάσουν το 25%, η αξιολόγηση του γαλλικού χρέους θα πέσει στο ΑΑ-, το Βέλγιο θα διαλυθεί και, πολύ σύντομα, η Γερμανία θα ανακοινώσει την δική της έξοδο από το ευρώ».

«Αλλά δεν κατανοούν -γράφει- «γιατί δεν προχωρώ λίγο παραπέρα, προτείνοντας ότι, αμέσως μετά την στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Η έκδοση νέου νομίσματος θα δημιουργήσει μια διπλή, διαιρεμένη οικονομία. Έτσι, θα έχουμε δύο Ελλάδες. Την Ελλάδα εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση σε ευρώ, και οι οποίοι θα εγκλωβιστούν σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα».

Το ερώτημα είναι αφού δεν προχωρούσε παρά πέρα, γιατί ετοιμαζόταν να χακάρει το ίδιο του το υπουργείο και μια κίνηση να μπορεί να πάει στην δραχμή; Η νέα δήλωση του δόκτορα -28 Ιουλίου στους Financial Times– είναι πως «η  απλή ιδέα μας ήταν να επιτρέψουμε την πολυμερή ματαίωση των καθυστερούμενων οφειλών μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα ηλεκτρονική πλατφόρμα πληρωμών της εφορίας. (…) Ξαφνικά η ελληνική οικονομία θα αποκτούσε ένα σημαντικό βαθμό ελευθερίας μέσα στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση».

Δεν ήταν αυτό που νομίζετε. Αλλά ποιος έδωσε στην δημοσιότητα την απομαγνητοφωνημένη ομιλία του;  O ίδιος. Ίσως επειδή δεν κατάλαβε πως αντιμετωπίζει ποινικές ευθύνες- ακόμα και την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Όχι τόσο για το σχέδιο του –που δεν υλοποιήθηκε μάλλον ποτέ- όσο γιατί αφού διέσυρε την χώρα διεθνώς την οδήγησε σε μια ταπεινωτική συμφωνία- με τεράστια ζημιά σε βάρος των πολιτών.

Φυσικά για όλα αυτά θα αποφασίσει η Βουλή- με κομματικούς συσχετισμούς. Η οποία δεν μπορεί να απαντήσει σε ψυχιατρικά ζητήματα, αλλά μπορεί να ερευνήσει αν στο πεντάμηνο αυτό κάποιοι είχαν κερδοσκοπικά σχέδια από την σχιζοφρενική συμπεριφορά του έλληνα Δόκτορα της Οικονομίας. Γιατί ο ναρκισσισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα. Είναι όμως πολιτικό έγκλημα. Όπως  ο βολονταρισμός, ο «αριστερισμός» και οκαι ο οπορτουνισμός.

Το πρόβλημα δεν είναι τι λέει ο σεναριογράφος, αλλά σε ποιους τα λέει: Ο νεαρός Νόρμαν Λάμοντανήκε την «Μαφία του Καίμπριτζ» πριν γίνει ηγετική μορφή του Θατσερισμού. Ο γέρος πια στον οποίο παρουσίασε τα σατανικά του σχέδια- ως μαθητής ο Βαρουφάκης- δεν είναι μόνον ο εκπρόσωπος της Χρεοδουλοκρατίας- αλλά αυτός που οργανώνει το παραχρηματοικοικονομικό σύστημα από την«Μαύρη Δευτέρα» του 1992 όταν  οι κερδοσκόποι «έσπασαν» τη στερλίνα. Ένας άλλος «φίλος» του κ. Βαρουφάκη, ο Τζορτζ Σόρος κέρδισε τουλάχιστον 1 δισ. και τον τίτλο του “Νο 1 Παγκόσμιου Κερδοσκόπου”. Τι δουλειά έχει ένας μαρξιστής εδώ –όπως σάρκασε ένας άγγλος δημοσιογράφος- ή έστω ένας απολυμένος μαθητής του Κέυνς; «Σιγά τον Μαρξιστή!».

Ο Βαρουφάκης- από την αυλή του Γ. Παπανδρέου, τις πλατείες με τους Αγανακτισμένους- και τα φόρουμ των παγκόσμιων κερδοσκόπων δεν είναι ούτε νεοφιλελεύθερος, ούτε μαρξιστής, ούτε κευνσιαστής. Είναι ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία.

Φοβάμαι πως ο καθηγητής θα έκανε τα πάντα –όχι για να βγάλει τη χώρα από το ευρώ, ως συνωμότης ή προδότης. Θα έκανε τα πάντα για να τον γράψει η Ιστορία. Και μπορεί να κόστισε, αφού η Ιστορία κοστίζει, όπως λέει, αλλά την έγραψε. Το θέμα πως και ως τι. Ήδη, η τελευταία του ανακοίνωση- είναι γραμμένη, σαν τον …Ιούλιο Καίσαρα- σε τρίτο πρόσωπο. Εκείνος! Ο Γιάνης δεν σχεδίαζε. Αυτοσχεδίαζε και πολλά από αυτά υπάρχουν μόνο στη φαντασία του. Όπως έλεγε και μια γελοιογραφία Δευτέρα-Τρίτη ψηφίζει «Ναι». Τετάρτη -Πέμπτη «Όχι». Και ΠΣΚ “Αίγινα».

Το «εκείνο»- κατά τον Φρόυντ- είναι το σκοτεινό, απρόσιτο μέρος της πρoσωπικότητάς μας. Το αποκαλούμε χάος, ένα καζάνι γεμάτο κοχλάζουσες ενορμήσεις, δεν παράγει μια ολοκληρωμένη θέληση, αλλά παρά μόνο μια προσπάθεια να ικανοποιήσει τις ενστικτώδεις ενορμήσεις που είναι υποκείμενες στη αρχή της ηδονής. (Φρόυντ, Νεες εισαγωγικές διαλέξεις στην Ψυχανάλυση).

* Ο Νίκος Λακόπουλος έχει γράψει τα βιβλία “Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων- Ο Τσίπρας, η Ελλάδα και η Μεγάλη Αριστερά» (Εκδόσεις Λιβάνη) και «Το μυθιστόρημα του ναζισμού» (Εκδόσεις Καστανιώτη).

Η δημοκρατία και o μπολσεβισμός

Του Νίκου Λακόπουλου 

Απο το ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.GR

«Αχ Δία, θα φανεί ποτέ και κανένα χελιδόνι; 

 Θα με ξεκάνει ετούτος που με γυροβολνάει 

μες τα χαράματα.  Ρε Ευρυπίδη, 

πριν σπάσει η σπλήνα μου,

  μπορώ να μάθω πού με πας;»

 (Αριστοφάνη – Θεσμοφοριάζουσες).

«Μην προσκυνάτε, ρε!» είπε ο Μιχελογιαννάκης προφανώς απέναντι στους Τούρκους. «Οι σύντροφοί μας δεν δείλιασαν μπροστά στα αποσπάσματα» συμπλήρωσε ο Στρατούλης. «1-1-4″ βροντοφώναξε η Ζωή. Αυτό είναι δημοκρατία. Μπορεί ο καθένας να ζει στον κόσμο του.

Αλλά δεν έχουν όλοι καταλάβει τι συμβαίνει. Ζούνε το ωραίο παραμύθι πως μια μικρή χώρα και μια αριστερή κυβέρνηση δίνουνε αγώνα εναντίον των «τοκογλύφων-εκβιαστών» και αντιστέκονται στο διεθνές κεφάλαιο έστω συνεργαζόμενοι -κατ΄ανάγκην- με ακροδεξιούς και ζητώντας την ψήφο των φασιστών.

Στο τέλος του δρόμου- με θυσίες- και ηρωϊσμό περιμένει την χώρα η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία, το τέλος της λιτότητας, το διώξιμο των Ξένων Κατακτητών. Ή έστω ένας ηρωϊκός θάνατος. Όπως στο Κούγκι, όπως το 1940 με το “Οχι» του λαού που είπε ο Μεταξάς. Αυτό καθαγιάζει τη συνεργασία με την ακροδεξιά.

Το βλέμμα που γυαλίζει

Φυσικά σ΄αυτόν τον αγώνα, όσοι δεν συμμερίζονται το παραμύθι είναι προδότες, Νενέκοι, δωσίλογοι, Γερμανοτσολιάδες, ανάλογα με το σε ποιά εποχή εξελίσσεται το έργο.

Για τον Τράγκα, που μαζί με άλλους ηρωϊκούς αγωνιστές, όπως ο Καμμένος, ο Μιχελογιαννάκης, ο Νικολόπουλος- και ο Μιχαλολιάκος φυσικά- τα SS βρίσκονται στην Αθήνα που αμύνεται.

 Η εθνική ενότητα- με ηγέτες από την πλευρά του λαϊκού στρατού- Λαφαζάνη, Στρατούλη, Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή- είναι μια ακόμα λαμπρή σελίδα για το έθνος που ζει ιστορικές στιγμές.

Πάνω από το ’21, γιατί αυτή τη φορά ο Βελουχιώτης και ο Μεταξάς είναι ενωμένοι. Μαζί με τον Μεγαλέξανδρο, τον Κολοκοτρώνη, τον Καποδίστρια κι όλους τους ήρωες του θρυλικού μας έθνους, που ποτέ δεν πεθαίνει.

«Όχι, ρε, δε προσκυνάμε!» όπως είπε ο ηρωϊκός έλληνας και αριστερός- και χριστιανός- βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχελογιαννάκης.  (Η συνέχεια επί της οθόνης).

Βλέπω το  Στρατούλη να λέει «το ΔΝΤ θα καταστραφεί» και το βλέμμα του γυαλίζει. Βλέπω τον Βαρουφάκη- ένα τρελό δόκτορα- να λέει τα πιο απίστευτα κάθε φορά πράγματα και το μάτι του γυαλίζει, από μια κρυφή χαρά που κάνει- όπως νομίζει- τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη.

Τελευταία βλέπω και το βλέμμα του Αλέξη να γυαλίζει. Ποια λογική υπάρχει στο θέλω μια συμφωνία, αλλά κάνω και δημοψήφισμα για να πω «Όχι» στη συμφωνία που αποδέχομαι;  Kαι τι θα αλλάξει αν ο κόσμος πει «Όχι»; H κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε λογική. Αλλά δεν έχουμε τρελαθεί όλοι.

Κνίτης διδάσκει Διαφωτισμό στους Ευρωπαίους!

Ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα 36% και πενήντα «κλεμμένες» έδρες- με βάση την δική του θέση για απλή και άδολη αναλογική- επιχείρησε να κυβερνήσει, αλλά έξι μήνες δεν έκανε σχεδόν τίποτα.  Αν επιχειρούσε να φύγει από τους «τοκογλύφους-δανειστές» που καταπατάνε τη δημοκρατία για μια εθνική ανεξαρτησία, όπως λέει αυτό θα είχε μια λογική. Αν έκανε ότι θα πρέπει να κάνει, για να σταθεί η χώρα του και  να αποκτήσει αυτοδυναμία οικονομική και άρα εθνική ανεξαρτησία, θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει και στην Ευρωζώνη!

Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Μονάχα μια φτηνή ρητορική όπου ένας …Κνίτης διδάσκει Διαφωτισμό στους Ευρωπαίους! Απίστευτο.  Διακρίνω μια μεγαλομανία στην πρόθεσή του να …σώσει όλους τους λαούς της Ευρώπης.  Με τρομάζει ο λαϊκισμός  – απροσδιορίστου ιδεολογίας- λίγο κομμουνιστική, λίγο σοσιαλδημοκρατική, λίγο χριστιανική και εθνικιστική, λίγο κρασί, λίγη θάλασσα – όπως είπε στην Μόσχα- και το κόμμα μου.

Ο Τσίπρας στηρίζεται στον Καμμένο γιατί δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά. Ο Καμμένος στηρίζει την κυβέρνηση γιατί δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αριστερή, είναι εθνικιστική . Ο Τσίπρας είναι ένας αριστερός εθνικιστής; Θέλει να γίνει ένας Τσάβες; Δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι ένα συνοθύλευμα κομματιών της παλιάς Αριστεράς κι αυτό με θλίβει» είπε μόλις προχθές ο φιλέλληνας ηγέτης της εξέγερσης του Μάη του ’68 -στα «Νέα» ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.

Το εθνικο-χριστιανικό-μέτωπο διεκδικεί την Κυριακή την ψήφο των φασιστών για να πάρει το «Όχι» προβάδισμα. Και μη πείτε ότι δεν πειράζει αυτό, όταν δείτε την σημαία αυτή να την πάρουν στα χέρια τους οι φασίστες ή η …..Ντούτσε της Βουλής, που θάπρεπε με βάση το άρθρο 120 να έχει συλληφθεί ήδη για καταπάτηση του Συντάγματος, του Κανονισμού της Βουλής, εξύβριση πολιτών, κατάχρηση εξουσίας και σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας.

 Αριστερά με τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή

Η δημοκρατία δεν είναι η κυριαρχία της πλειοψηφίας -κι εν προκειμένω μιας λειψής -με πενήντα κλεμμένες έδρες και μια ανίερη συμμαχία- «πλειοψηφίας» που ζητά την ψήφο των φασιστών την Κυριακή για να υπάρξει.  Όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσαν εντολή να στηρίζεται μια κυβέρνηση «αριστερή» ή έστω αριστερή στην ακροδεξιά του Καμμένου που ήδη την εκβιάζει.

Βέβαια η δήλωση Καμμένου είναι αστεία. Ο δημοκρατικός ελληνικός στρατός εγγυάται την ασφάλεια της χώρας- και όχι την εσωτερική σταθερότητα, όπως ίσως θα ήθελε, χωρίς να χρειάζεται τη δική του εντολή. Ο ίδιος βρέθηκε εκεί -χωρίς να εκφράζει το λαό, ούτε το στρατό – χάρη στην ανοησία ή απειρία- για να μη πω τίποτα χειρότερο – του Αλέξη Τσίπρα. Το μόνο που έχει να φροντίσει ο …Στρατηγός – Καπετάν Καμμένος  είναι να μη βρεθεί -ύστερα από εθνική τραγωδία – κατηγορούμενος για εθνοκαπηλεία ή για κάποια εθνική τραγωδία.  

Ο Αλέξης Τσίπρας, συνεχίζοντας μια παράδοση λαθών φαίνεται πως δεν έχει αντιληφθεί ότι βάζει την Ακροδεξιά στο πολιτικό παιχνίδι.  Δεν γνωρίζει ή δεν έμαθε πως ένα μνημόνιο και η διάσπαση κομμουνιστών- σοσιαλιστών- έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία. Ούτε πως στη σύντομη άνοιξη της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, την δεκαετία του ’20, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου που στηριζόταν στο στρατό βρέθηκε σιδηροδέσμιος από πρωθυπουργός στην εξορία. Τότε που κυριαρχούσε η λογική «Τι Παπαναστασίου, τι βασιλιάς- Εμείς θέλουμε σοβιετική δημοκρατία», που γέννησε αβίαστα το «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος».

Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, όπου βρίσκεται ανοιχτά πια δίπλα όχι μόνο στον Καμμένο, αλλά και την «Χρυσή Αυγή»- τους ψήφους της οποίας ζητάει την Κυριακή- αντί για ένα δημοκρατικό μέτωπο μπορεί να σημαίνει την διάσπαση του αλλοπρόσαλλου κόμματος ή και το τέλος του. Προς το παρόν, όπως παραδέχτηκε με ειλικρίνεια ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, προκειμένου να μη διασπάσει το κόμμα του προτίμησε να διχάσει τον λαό.

Η αντίληψη πως το Κόμμα είναι ο βασικός φορέας εξουσίας ή πως ο τύπος πρέπει να ελέγχεται και να λογοδοτεί στην Πρόεδρο της Βουλής είναι αυτή «λαοκρατικών καθεστώτων» τύπου Βόρειας Κορέας ή του Τσάβες. Το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν έχει προβλέψει τέτοιες αυθαιρεσίες, όπου -με το «μπόνους»- μια μικρή μειοψηφία που ελέγχει το 70% ενός κόμματος του 36% μπορεί να παίρνει αποφάσεις στο όνομα όλου του λαού- αν και δεν εκπροσωπεί παρά μόνο το 15-20%.

Η παράλληλη πρωθυπουργία της Ζωής

Η δημοκρατία είναι πάνω από όλα ο σεβασμός της μειοψηφίας. Ο σεβασμός όλων των μειοψηφιών. Ο σεβασμός του ατόμου. Και δεν νοείται δημοκρατία χωρίς ελευθερία. Όλες οι δικτατορίες έχουν λίγο ή πολύ – όπως η δικτατορία του Φιντέλ Κάστρο – μια λαϊκή υποστήριξη. Γι΄αυτό δεν κρίνεται η δημοκρατία από την λαϊκή υποστήριξη. Κρίνεται από το σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη. Ε ί ν α ι τα δικαιώματα του πολίτη.

Όπως αυτό το δικαίωμα του γεροντάκου – που άλλωστε δούλεψε – να πάει να πάρει τη σύνταξή του. Όπως το δικαίωμα του δημοσιογράφου να εργάζεται πρώτα-πρώτα και να έχει και άποψη διαφορετική από αυτή της Προέδρου της Βουλής. Όπως το δικαίωμα κάθε πολίτη να μη θυμάται που ήταν όταν έπεσε το «μαύρο».

Υποθέτω ότι γίνεται αντιληπτό από πια πλευρά γίνεται αυτή η κριτική. Όσοι ετοιμάζουν κρεμάλες για τους άλλους, ας κρατήσουν και λίγο σκοινί – με τη δική τους λογική – για τον εαυτό τους. Γιατί αν πρέπει να τιμωρηθούν όσοι έβλαψαν τον λαό, θα πρέπει να τιμωρηθούν όλοι όσοι βλάπτουν τον λαό.

Η Πρόεδρος της Βουλής- ως επικεφαλής μιας παράλληλης κυβέρνησης, που ασκεί δική της εξωτερική και εσωτερική πολιτική- χρησιμοποιεί το κανάλι της Βουλής  -και το ταμείο του- για την προσωπική της προβολή. Θα πρέπει να ελεγχθεί αμέσως από μια εξεταστική επιτροπή, όπως αυτές που της αρέσουν και είναι ένας ακόμα τραγέλαφος του συστήματος. Αλλά ποιος θα συγκροτήσει αυτή την επιτροπή; Και πως θα πάρει «δίκαιες αποφάσεις» όταν αυτές βγαίνουν με κομματικές πλειοψηφίες;

Το πρόβλημα είναι πως ακόμα και μια κυβέρνηση που δεν είναι πλατειάς αποδοχής μπορεί να είναι απολύτως νόμιμη, ακόμα κι αν κινείται πέρα από τα όρια της λαϊκής εντολής που έλαβε. Κι έτσι αν και το 70- 80% των Ελλήνων είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να βρεθούμε εκτός ευρώ με ένα δημοψήφισμα  που υποκλέπτει την λαϊκή ψήφο.

Και τώρα τι κάνουμε;

Το ερώτημα είναι «ναι» ή «όχι» σε μια πρόταση που δεν υπάρχει. Πολλοί θα ψηφίσουν «Όχι στους Εκβιαστές και τους Δυνάστες». Κι άλλοι όχι στους Γερμανούς, τους Τούρκους ακόμα και τους Πέρσες!

Στη πράξη αν πούμε «ναι» λέμε ναι σε νέα μέτρα, συμφωνία και λιτότητα! Δυστυχώς η υπερηφάνεια και  η αξιοπρέπεια ενός λαού δεν είναι θέμα ψηφοφορίας. Η εθνική ανεξαρτησία είναι,  πρώτα- πρώτα, θέμα οικονομικής ανεξαρτησίας. Δεν κατακτάται ούτε με δηλώσεις, αλλά -φευ!- ούτε και με διαδηλώσεις, όπου θα παίξουμε -για χιλιοστή φορά τις κασέτες της ΓΣΕΕ και το «Πάγωσε η τσιμινιέρα».

Ας δούμε που είναι το «αυγό του φιδιού». Ο αγώνας αυτός που άρχισε σαν ένας αγώνας ενάντια στα μνημόνια, είναι πλέον αγώνας, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και την δημοκρατία!   Δε φτάνει η πλειοψηφία εδρών για τη λαϊκή νομιμοποίηση μιας κυβέρνησης. Πρέπει να σέβεται τους θεσμούς, την αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, την αντιπολίτευση.

Τον μέσο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ενδιαφέρει μια κυβέρνηση αριστερών ή ψευτοαριστερών ή πολύ αριστερών. Ούτε καν μια κυβέρνηση εργατών- αγροτών! Θέλει μια κυβέρνηση ικανών. Δεν τον νοιάζει να είναι κυβέρνηση αριστερών, σε μια εποχή που η Αριστερά είναι καρικατούρα, που πέθανε και κάποιος άλλος χρησιμοποιεί το προφίλ της.

Η κυβέρνηση δεν θα κριθεί από την ιδεολογία της. Θα κριθεί από το έργο της. Η ουσία των ημερών είναι πως η κυβέρνηση απέτυχε. Αν ψηφίσουμε «Όχι» δεν θα μετατραπεί η αποτυχία της σε νίκη. Αν πούμε «Ναι» πάλι θα βρεθούμε σε πολιτικό αδιέξοδο -μια παρατεταμένη πολιτική κρίση.

Η μόνη λύση είναι να γίνει αύριο μια κυβέρνηση -κυριολεκτικά- εθνικής σωτηρίας, έστω από δημάρχους, συνδικάτα, τεχνοκράτες κλπ- χωρίς να πάμε άμεσα στις εκλογές. Γιατί κανένα κόμμα δεν μπορεί να σώσει -αλλά μόνο να καταστρέψει- την Ελλάδα.

Αυτές τις μέρες ζούμε στιγμές εθνικού μεγαλείου είναι καλό να γνωρίζουμε πως το Βυζάντιο κατέρρευσε γιατί δεν μπόρεσε να λύσει το πολιτικό πρόβλημά του. Η Αθήνα μεγαλούργησε γιατί ο Σόλωνας έφτιαξε ένα νομικό-πολιτικό σύστημα που επέτρεψε την ανάπτυξη της οικονομίας! Κι αυτή η δύστυχη δημοκρατία μας, πλέον σαράντα ετών, όσο ακριβώς ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια της.

Κι έτσι όπως η οικονομική κρίση έφερε την πολιτική, η πολιτική κρίση θα φέρει μια νέα κρίση οικονομική, αυτή τη φορά πιο καταστροφική, που θα πυροδοτήσει νέα κρίση πολιτική. Κλάψτε για τις καταθέσεις σας, κλάψτε για την Αριστερά, κλάψτε για τη δημοκρατία. Κλάψτε και για την υπερήφανη κι αδούλωτη Ελλάδα.

http://www.anoixtoparathyro.gr/

Το In Exarxheia για το Decadence

http://www.inexarchia.gr/story/think/afieroma-thryliko-club-decadence-epeidi-i-parakmi-synehizetai

Τα μυστήρια της υπόθεσης Μπελογιάννη - enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών (ελληνικά) 12954

Τα μυστήρια της υπόθεσης Μπελογιάννη - enallaktikos.gr - 

'Ο Aλέξης στη χώρα των θαυμάτων'

'Ο Aλέξης στη χώρα των θαυμάτων'